Viva la read team!!



Fuck yes!

Þessi í gulu stöfunum er ég. Þarna var mitt lið (rautt) að sigra hitt liðið (blátt) í leikjastíl sem kallast Onslaught. Fegurð í stafrænu formi. Ég hef gert lítið annað undanfarið en að spila Unreal Tournament 2004 demoið. Já, ég fór online. Spilaði við alvöru manneskjur (með alvöru ping: 60 fyrir þá sem það skilja) og gekk stórvel eins og má kannski sjá á tölunum á myndinni. Ennnn....ummm.....já! Alveg rétt. Ég var á netinu þegar ég gerði þetta. Þegar ég spilaði var ég á netinu. Og á netinu fæ ég líka Fwd:/Fw:/ForwardThisForward:/Forvard bréf sem er alls ekki gott. ÉG er nefnilega mjög framarlega í Fwd keðjunni. Ég fæ Fwd bréf, hendi því og svo líða ein til tvær vikur og þá fær ég sama bréfið frá 14 manneskjum. Sem er ekki gott.

Næsti kafli mun svo verða á úttlensku. Lesendur eru beðnir að gera sér í hugarlund norðurenskan hreim. Ekki southern posh eða stiff-lip.
I've also started cleaning the 'N' area of our beloved school and I've found myself to be extremely non-tolerant towards this kind of crap. Who the hell is Birgitta from 1st FÞ? See, we 4th graders blame all the freshmans for the literation but have usually had but a few facts to back that up even though we're right. But now it's all over the place. Birgitta and a some of her classmates left their names on torn pieces of paper neatly strewn over places that are hard to get to while cleaning. Actually, I know who this person is because I found her picture on Keðjan but I'm not sure that is a good thing. See, now this chafing of mine has a face, hasn't it? I'll go through no end of nasty ideas of what can be done to this girl because she made me crawl on the floor under undesirable situations. This could make a person really vexed so I rightfully am, ain't I? Anyway there was a point to this all but I kind of lost it.

En jæja, þá er ekki annað að gera en brosa, hafa ekki áhyggjur og taka lífinu með manísku jafnaðargeði og ég á nóg af því. Er alltaf að finna eitthvað fyndið við hluti í kring um mig (og er líklega oft sá eini sem mundi hlæja) og taka lífinu kannski ekki eins alvarlega og ég ætti að gera. Til dæmis var ég í World Class: Laugum (hvernig í fjandanum á maður að segja þetta?) á þriðjudaginn. Já, það er satt. En ég gekk semsagt inn í búningsklefann og inn á svæðið sem ég hafði helgað mér því maður helgar sér alltaf svæði á svona stöðum. Í Fellsmúlanum var ég t.d. alltaf með skáp nr. 83 og ef hann var upptekinn var restin af deginum ónýt. Allavega, þegar náungarnir í kring um mig voru farnir að venjast Guatemalapokanum mínum gekk á að giska þrítugur maður inn. Hann virtist þekkja annan sem var þarna fyrir og samtal þeirra var eitthvað á þessa leið:

Gaur: Blessaður:
Náungi: Nei blessaður.
Gaur: Hvað segir kallinn svo?
Náungi: Haa..?
Gaur: Hvað segirðu?
Náungi: Hvað segirðu svo?
Gaur: Ha?
Náungi: Hvað segirðu?
Gaur: Baaara svona...

Ég veit ekki hvernig þetta er í kvennaklefanum er samræðurnar gerast varla gáfulegri í karlaklefanum. Tack tack fyrir það. Ég á að vera löngu farinn að sofa.

(Ó já... yfir 4100 heimsóknir. Nokkuð ánægður bara. Nördapartý við 5000 heimsóknir? Hver veit...)

--Drekafluga, a Mellow MassMurderer--