Desemberlok (the lid of December)

Ég vildi glaður skrifa eitthvað, koma með silfruð orð og fagurlega samsettar setningar en ég held ég geti og geri það ekki. Ég sit á barstólnum mínum í vinnunni og kemst ekki mikið nær því að vera gjörsamlega og með öllu andlaus. Fyrir jól hafði mér dottið ýmislegt í hug sem skemmtilegt væri að skrifa um en hvað það var man ég ekki. Ætli ég vilji ekki nota tækifærið og óska öllum gleðilegs nýs árs og ég vona að þið hafið haft, og munuð hafa það gott um jólin. Vonandi eruð þið enn í fríi. Þeir sem áttu von á jólakorti frá mér eða Gunnþóru og urðu ef til vill fyrir vonbrigðum skulu ekkert vera sárir. Við erum að hugsa um janúar eða febrúarkort í fullri alvöru. Allavega ég. Kannski það gerist ásamt öllu því sem ég hef trassað að gera undanfarna mánuði. Kannski. Mögulega. En ég á að vera að vinna. Úps.

tack tack

--eftirjólaDrekafluga--

"Ég hef pappírsverslun"

"Það er engin afsökun." Reyndar hef ég ekki pappírsverslun enda eru þetta ekki mín orð heldur þýðing Karls Ísfeld á orðum Jaroslav Hasek. En nóg um það. Ég held ég sé sá eini, fyrir utan systur mína og móður, sem fer inn á þessa síðu sem hefur lesið um Góða dátann Svejk eftir fyrrnefndan höfund. Reyndar get ég ekki verið viss um það þar sem ég veit ekki með vissu hverjir hafa lesið bókina en ég veit heldur ekki hver fer inn á síðuna. Ooh-tah. Hef ekki höggmynd um það. Ég gæti sjálfsagt staðið í því og er reyndar svolítið hissa á sjálfum mér fyrir að hafa ekki athugað það að minnsta kosti einhvern tíman áður en svona er þetta. Oft verð ég undrandi á þeim fjölda sem virðist líta hér við á degi hverjum en grunur minn að eirðarlausir einstaklingar geri slíkt oft á dag hefur nýlega verið staðfestur. Það eru ógrynni upplýsinga sem liggja í jafn einföldum hlutum og ip-tölum. Kom mér eiginlega á óvart. Samt er ekki hægt að treysta á hvaða aðferð sem er. Eftir athugun átti sama tala að vera annars vegar staðsett í vesturbænum og hins vegar í Amsterdam. Sama tala. Heimsóknartalan er semsagt aðeins á skjön við fólksfjöldann, vægt til orða tekið. Ég veit ekki hvort ég gæti frekar látið stíga mér til höfuðs, að 100 manns kíktu einu sinni á dag eða 10 manns kíktu tíu sinnum á dag. Samt held ég að ég kynni betur að meta þessa hundrað.

Annars er ég þessa dagana að velta fyrir mér hvernig ég geti farið að hlakka til jólanna og hvað ég ætti að læra næsta haust. Ef ég læri næsta haust. Á eftir að gera það upp við mig líka. Í fyrsta lagi verð ég að taka tillit til fleiri en sjálfs mín og þá get ég t.d. ekki stokkið í skóla í útlöndum (Canada, Scotland, Canada). Svo veit ég ekki enn hvað ég vildi læra. Grafíska hönnun eða iðnhönnun? Húsasmíði eða arkitektúr? Ísland, Danmörk, Skotland, Kanada? Ég hef meir að segja íhugað Ástralíu. Ég veit bara að mig langar að nota hendurnar. Eins og Jimmy sagði í myndinni Two Hands, "I'm good with me hands." Og það er ég held ég líka.

tack tack

--sko, Drekafluga hefur hripað--

Ljóshærður engill, þakinn koppafeiti

Clio litli er veikur. Ég hef aðstoðað mág minn við að laga hann síðustu tvö kvöld og hann átti að hafa náð sér seint í gærkvöldi. Svo var hins vegar ekki. Ég verð semsagt að láta franska eðalvagninn renna í gang þar sem startarinn virðist nú vera illa farinn og úr lagi genginn eftir 13 ára notkun hjá rallakandi ellilífeyrisþega og svo ljúfa 9 mánaða meðferð hjá undirrituðum og kærustu. Ég fór samt á honum í vinnuna í morgun. Lagði á bílastæðinu við Borgartún 30, en þar er á að giska 0,8% halli. Ræsitilraunir klukkan rúmlega fimm enduðu þannig að ég ýtti bílnum skáhalt upp bílastæðið og lét hann svo renna í gang aftur á bak. Það gekk ágætlega. Það var hins vegar verra að drepa á bílnum í kæruleysi á vinstri akrein Kringlumýrarbrautarinnar, nokkra metra frá Háaleitisbraut. Ég var ráðalaus. Ökumenn tóku ekki eftir hazard ljósunum fyrr en þeir voru komnir að mér svo ég gat ekki fært bílinn á nokkurn hátt. Ákvað þess vegna að bíða til svona hálf tólf þegar umferðin yrði minni. Fólk fór fram fyrir mig báðum megin en ég freistaði þess þó, eftir svona 10 mínútna kyrrstöðu að mjaka bílnum yfir á beygjuakreinina vinstra megin við mig. Vegna óhóflegs magns hálfvita reyndist þetta erfitt. En allt í einu birti yfir, fínstilltir barnakórar sungu og skítugur Suzuki Sidekick, hóflega breyttur, rann upp grasið sem aðskildi akreinarnar. Ljóshærður strákur, í kring um tvítugt og að því er virtist nýlega skriðinn undan vélarhlíf eigin bíls, stökk út og skokkaði til mín. Hann spurði lítillega út í vandræði mín og svo hvað ég vildi gera. Hálfri mínútu seinna vorum við Clio komnir hálfir upp á grasið. Strákurinn ýtti svo á eftir bílnum niður brekkuna og hann rauk í gang eftir fáeina metra. Ég fór út og tók í höndina á honum, brosandi hringinn. "Ég þoli ekki þegar fólk bara flautar og keyrir fram hjá." sagði hann og hvarf ásamt kórunum og fallega tónuðu ljósaskýi. Stundum bætir einn öðlingur upp fyrir þúsund hálfvita.

tack tack

--þreytt en þakklát Drekafluga--

Ísland! Best í heimi!



Til hamingju Unnur.

Einmitt þegar ég er að verða sáttur við heiminn og mig þá gerist eitthvað svona. Ég fæ stundum köst, ef svo má segja. Langar óstjórnlega að verða eitthvað, ekki bara einhver. Þess á milli, og bara yfirleitt, er ég sáttur við að vera sáttur. Lifa góðu lífi, umkringdur ástvinum, vinum og fjölskyldu. Ég er oft svo hamingjusamur með einmitt þetta að það er nánast of mikið. En víkjum þá aftur að Unni okkar (já, hún er orðin okkar). Ég hélt ekki með henni í keppninni hérna heima. Fannst Ingunn miklu sætari. En nú er Unnur orðin alþjóðleg stjarna. Ungfrú Heimur. Og þá fæ ég þessa tilfinningu aftur. Ég hef reyndar ekki hugsað mér að taka þátt í fegurðarsamkeppnum en mig langar samt að verða eitthvað merkilegt. Athyglisýkin ryðst upp á yfirborðið og öskrar að hverjum þeim sem vill hlusta (sem er bara ég) að nú gangi þetta ekki lengur. Frægð eða dauði. Innan skamms kemur síðan rödd skynseminar og drekkir athyglisýkinni í geymasýru svo ég verð bara leiður á endanum. Mig langar bara að gleyma þessu öllu saman en samt ekki. So what I'd like for Christmas is a gift certificate, good at any hospital, for a pre-frontal labotomy. Hmm? En samt ekki.

tack tack

--Drekafluga, líkt og föstudaginn 13. ágúst 2004--

Fneh

Fyrir nokkrun dögum fékk ég frábæra hugmynd. Mér fannst hún bara fjandi góð. Ég ætlaði að gera jóladagatal. Mini-útgáfu, s.s. annan hvern dag. Ég er ekki svo veruleikafirrtur að halda að ég gæti splæst einhverju út á hverjum degi til jóla með jafn litlum undirbúningi. Hins vegar virðist sem ég hafi eytt upp hugmyndakvótanum í þessa einu hugmynd því ég hef ekki eina einustu hugmynd um hvað ég á að gera. Það er hægt að útfæra svona lagað á margan hátt, ég hefði líklega valið sögu, hógvært myndskreytta. En sögu um hvað? Ég held það endi með því að ég gefi út janúardagatal í tilefni... umm, nýs árs. Tillögur eru líka vel þegnar. Eða þvegnar. *andvarp* Ég er andlaus. Held ég horfi á Circle með Eddie Izzard. Eða eitthvað með Ricky Gervais. ... *andvarp* Good tie.

Já, P.S. ég keypti miða á þetta. Nokkuð kúl bara. Því miður seldist upp í stúku á 4 mínútum en við Gunnþóra verðum þó þarna. Lag dagsins í dag er svo My Delusions með Ampop.

tack tack

--Drekafluga, 1,47gb--

FINAL ANNOUNCEMENT . . . PLEASE DELETE!!

Til að sjá upprunalegu skilaboðin, smellið hér. Bara innsláttar og málfarsvillurnar í þessu er nóg til að ég andvarpi bara og eyði svona löguðu þegar einhver sendir mér það. Hitt er svo lógíkin á bak við þetta. Hvað ef einhver á ekki 15 manns á listanum sínum? Er einmana sál og svolítið lítil í sér? Sorry, we don't like your kind using MSN. Sincerely, the Microsoft people. Urrg. Ef MSN vill láta þig vita af einhverju þá senda þeir þér póst, þeir láta vini þína ekki gera það. Ég kíki inn á hotmailið öðru hvoru bara til að halda messenger þjónustunni við en að öllu öðru leyti þoli ég þessa póstþjónustu ekki. Enda ætla ég að skrá Gmail á messengerinn.

tack tack

--Drekafluga, "Take me to your lizard"--

Djöfulsins sveitti og slefandi horbjóður

Ég keypti mér fylltar Apollo reimar í gær. Þær voru vondar. "Hvernig er það hægt?" heyri ég ykkur spyrja. Jú, það er hægt ef einhverju kvikindinu í framleiðslunni hafi dottið í hug að blanda þvottaefni við fyllinguna en það er einmitt það sem ég held að hafi gerst. Áðan reyndi ég svo að éta þetta aftur en varð að gefast upp. Í dag keypti ég mér svo Chester Fried þar sem mig langaði ekki í lifrina uppi í mötuneyti. Þetta er versti og ófélegasti kjúklingur sem ég hef komist í tæri við. Ef ég fæ ekki salmonellu núna þá er ég ónæmur. Ég held að sá sem setti þvottaefnið í reimarnar hafi verið rekinn af vinnustað sínum og samstundis ráðinn af Nóatúni þar sem hann saurgaði steikingarolíuna, hóstaði, hrækti og hnerraði yfir kjúklinginn, þurrkaði sér í handarkrikunum með honum eða annað álíka, eftir bragðinu að dæma.

Það sem var að bjarga bragðmeðaltali dagsins var ein af lúffengu tertunum þremur síðan á föstudaginn. Lagerinn fékk tertur að gjöf frá PC deildinni og við erum enn að njóta þeirra í dag. Blessaðir spjátrungarnir.

tack tack

--Drekafluga, svangur en samt hálf lystarlaus--

Til hamingju ég

Ég átti afmæli í gær. Mánaðarafmæli. Í tilefni dagsins keypti ég mér iP5200R prentara. Gullfallegt tæki sem ég mun setja upp og ætla að leika mér mikið með í dag. Það er reyndar margt sem ég ætla að gera. Ég bara læt eftir mér að gera ekkert í staðinn. En í dag mun ég og ætla að taka til, setja upp prentarann og teikna. Ég teikna orðið allt of lítið. Ég er ennþá lipur með blýant, komst að því í gær, en get ekkert annað lengur. Ég ætla að teikna, skanna og inka með fallega teikniborðinu mínu. Ég hef notað það allt of lítið af því ég hef aldrei komið mér upp nógu þægilegri aðstöðu með það. Þetta á líka að breytast í dag. Ég veit ekki alveg hvernig ennþá en ég ætla að teikna. Þarf líka að fara að setja eitthvað nýtt inn á DeviantArt. Ég er með eindæmum slakur þegar kemur að því. Nánast allt sem ég hef sett inn eru líka ljósmyndir. Ég er ekki ljósmyndari svo hvern fjandann á það að þýða?

Ég er teiknari. Ég er ekkert mjög góður eða frumlegur en þetta er samt þar sem listhæfileikar mínir liggja. Ég smíða, skapa nánast úr hverju sem er, ég sníð efni til að klæða smíðina, ég mála, spreya og útfæri. En ég er samt teiknari. Ég ætla því að teikna í dag. Ef ekki verður komið nýtt efni inn á DA áður en helgin er liðin, vinsamlegast látið rigna yfir mig níði og ókvæðisorðum á hvern þann hátt sem ykkur hentar. Með fyrirfram þökk.

tack tack

--með blýant að vopni, Drekafluga--

Freak without a leash

Áðan var ég við það sem mætti kallast áhugamál hjá mér. Ég hóf þennan sprett í stigaganginum, fór svo yfir í Austurver, þræddi Nóatún og var líklega 20 mínútur að ákveða hvað ég vildi, leið svo aftur yfir götuna og fór inn til mín aftur. Ég var að dansa á almannafæri. Með í för voru eitt stykki Sennheiser HD 200, rúmlega eitt stykki FL 100 mp3 spilari, Black Eyed Peas og Rammstein. Þetta er alveg mögnuð tilfinning. Ég hlykkjaðist í gegn um útpælda blöndu af Pump It, Disco Club, Bebot, Zerstören, Te Quiero Puta. Snilld að Rammstein hafi gert lag á spænsku. Og flott lag þar að auki. Og Black Eyed Peas er 85% snilld. Ég ætlaði að hafa þetta lengra en er farinn í heimsókn. Því miður fyrir þau sem voru orðnir yfir sig spennt yfir næsta atriði Drekaflugusápunnar. Yuck.

tack tack

--Drekafluga, zwitter--

Vikulegt?

Æ hvað það er eitthvað slappt. Stefnir í það samt. Einhverjir voru að velta fyrir sér meiri skrifum á borð við síðustu færslu (ok, einhver. Í eintölu.) Ég held ég geti engu lofað. Er í raun enginn rithöfundur heldur náungi sem fær skemmtilegar hugdettur öðru hvoru. Reyndar hef ég fengið svo margar hugdettur nýlega að ég á í vandræðum með að koma með heilstæða færslu. Þetta verður því líklega að vera samhengislítið. Mig langar t.d. að minnast á að ég hvíli fæturna á hitapoka akkúrat núna. Það er best. Það kom minni háttar snjóstormur í gær og fólk gat á engan hátt meðtekið þetta fyrirbrigði. Og ég virðist hafa verið einn fárra sem var á vetrardekkjum. En mikið þykir mér ferlega gaman að keyra í svona færð. Alveg mega.

Og ég fór á djammið í gær. Ég var að hugsa um að hafa upprhópunarmerki aftan við þessa setningu en ákvað að sleppa því við nánari umhugsun. Ég veit ekki alveg hvernig ég skemmti mér. Þetta var allt ágætt svosem en sviti og sígarettureykur og á köflum léleg tónlist drap þetta svolítið. Þá er ég ekki að tala um eigin svita, neibb. Ég er aðallega að tala um svitann á náunganum í hvíta bolnum á Sólon. Svo horfði hann á sjálfan sig dansa í speglunum. Ég fann mig knúinn til að leita annað. Á Kofa Tómasar frænda var karlafest svo þessi bæjarferð endaði á Hverfisbarnum. Skemmtilegasti hluti kvöldsins var líklega upphitunin og stemmningin á Farfuglaheimilinu, en þaðan voru einmit samferðamenn mínir, og svo baðið klukkan langt gengin fimm um nóttina. Frábært það. Ég nenni ekki að hafa þetta mikið lengra núna en sjáiði samt hvað ég á. Ég mun svo eignast þetta innan skamms. Mega.

P.S. Ég fór á Grillhúsið í kvöld. Samdi þetta á meðan beðið var eftir matnum.

Í Grillhúsinu á gleðistund
gaf ég þér undir fótinn.
En þennan ærði ástarfund
Er önnur gekk þar snót inn.

tack tack

--Drekafluga Champloo--

Spirit Requiem


"I want these as well, daddy." Her father looked at her lovingly and then followed her eager finger. The little girl was pointing at a set of platinum horse shoes, gleaming in the strategically placed torchlight in the shop. A hint of glee flashed in the shopkeep’s eyes but was immediately and skillfully hidden by years of experience. "Well these, young lady, are a display item but if you want I can summon a set just like this from the shiny, gleaming murkiness in the basement. It is there that I keep all my helpers. They would love to bring you a pair. All the Nydaar workers love their work."

A hideous groan. A dark and hideous groan that sent shivers down every runner's back. It hardly ever stopped but still they could not get used to it. They nicknamed it Nightmare. Not The Nightmare because that would have been too simple, too plain. Just Nightmare, as in general, because you never knew what it would throw at you. Multiple horrors, each with it's own crooked twist. Nightmare was an entanglement of gears, tubes and twisted knobs plugged into a huge larva. It was an odd machinery that usually produced swells of pity for those who looked at it. For those who saw it on a daily basis, however, it habitually gave them the formentioned shivers down their backs. And now it was groaning. The runners tensed, still panting from the last compilation, readying themselves for whatever it would spit out. Writers stood with pens poised over black plates, waiting to translate the sounds into something intelligible. All around was a seething, heaving mass of activity. Other runners straining to keep pace. Writers readying issues to far off places. Behemoths tugging huge crates and ragged gnomes operating complex machines. Sentinels from balconies, high up near the ceiling, barking orders, hurrying on the confused sprawl beneath.

The larva’s groan rose and turned into a wail, it jerked suddenly and and the sound split up and turned into a feverish pitch. This was clearly not a simple request for an ordinary item. This was something special. Silence. For a second the world twisted for a millionth part of a degree. Time appeared to slow down and then it seemed to be drawn towards the revolting thing in the centre of the underground caverns of Nydaar. The larva opened it’s maw and deafeningly blared words that none but the writers understood. They scribbled feverishly to keep up with the cacophony of sound and then handed each idle runner a plate. Some looked at them and went straight to work, thanking the gods that they got an easy part. Others stood still for a second, a worried look crossing their face. This order required them to deeper than they had ever dared to venture. No one knew what lay in the shadows to the west. And that’s where they had to go, apparently to get some spoiled little brat a set of gold engraved platinum horse shoes, a saddle made out of firespider silk, a bridle with just about every ornate stone in existence embedded in it, just to name a few of the simpler items.

They looked towards the entrance to the western caverns, deaf to the shouts of the sentinels above. Over the entrance, carved into the rock was the last meditation of someone long since forgotten. Some of the runners might die, pursuing the rare materials but there were worse things than death. Slaving at Nydaar was one of them, some thought. Taking a deep breath, and with a grim determination, one by one, they took off straight towards the huge shadowy opening. If one listened closely enough, the same words that were carved above the entrance could be heard whispered in the dark. Once I dreamt of death. But now it dreams of me. And only rats and rotting flesh can hear my silent plea. The runners grabbed torches from the wall, still gaining momentum and finally, in a full sprint, they vanished into the darkness.

tack tack

--Drekafluga--

Eins og Klængur

Ég hef ekki tíma til að skrifa núna, er að taka til, en kíkið endilega á Hönnuromsu. Mér finnst síðasta færsla (þegar þetta er skrifað) alveg frábær og ætla svoleiðis að velta mér upp úr því.

tack tack

--Drekafluga sniðuga--

Boom! ... Boom! Row you bastards!

Ég sit sveittur, neðst í dýpstu og dimmustu afkimum Nýherjagaleiðunnar með ár í hönd. Og er bara nokkuð sáttur við það. Hér er ágætt að vera. Örsaga með vott af hugmyndaflugi gæti birst hér á næstu dögum.

tack tack

--Drekafluga glænýherji--

Bzzzt!

Hugi.is varð fyrir raflosti (eða kannski akkúrat skorti þar á) og þar sem ég geymi nánast allar mínar online myndir á huga þá eru þær utan þjónustusvæðis, ef svo má segja, á meðan hugi liggur niðri. Biðst ég hér með velvirðingar á þessu. P.S. Tékkið á þessu.

tack tack

--huguð Drekafluga--

Kattskort

Skattkort? Nei, það er einhvers staðar í næstu íbúð held ég. Ekki mitt sko, því fer fjarri. Hvað veit ég svosem um skattkort? Ég held samt að skatturinn taki 45% ef ég hef ekkert slíkt til að veifa þeim. Ég er hættur hjá Hvelli. Kominn með annað og betra starf. Nú þarf ég bara að hugsa um skatt. Ég hef aldrei hugsað um skatt áður. Ja, ekki svona. Mér finnst það óþægileg tilhugsun. Það var ekkert annað.

Lag dagsins er Doesn't Remind Me með Audioslave.

tack tack

--Drekafluga vinnumaur--

Það rímar við jukk

Ég hef nú verið netklukkaður af tveimur manneskjum og ætla því að hafa nokkur orð um nákvæmlega ekki neitt. Við lestur á nýjustu færslu Haraldar komst ég að því að við erum um margt líkir og verður allavega einn eftirfarandi liður nokkurn veginn sá sami og hjá honum. Staðreyndir:

1. Ég hef tvisvar farið í augnháralitun og damn hvað ég var sexy. Ég fór bara í klippingu á sama tíma í bæði skiptin þannig að fólk tók bara óbeint eftir þessu. Í staðinn fyrir "Ó þú armi öfuguggi!" fékk ég "Ó þú lítur vel út í dag." Kærastan mín plokkar svo stöku sinnum á mér augabrúnirnar.
2. Ég er sóðalegur snyrtipinni. Ég þoli ekki óreiðu nema kannski ef hún er mín. Halla hefur áræðanlega eytt samanlagt sólarhring af ævi sinni í að gera grín að því hvernig ég raðaði öllu upp á skólaborðið mitt. Samt er ég afskaplega óskipulagður.
3. Besti vinur minn þegar ég var lítill var hundur. Hann hét Tryggur og fylgdi mér í leikskólann (sem vildi til að var fyrir neðan brekkuna hjá mér). Hann lét mér alltaf líða betur ef mér leið illa og mér fannst við skilja hver annan. Ég sakna hans stundum enn í dag.
4. Svo ég segi þetta orðrétt eins og Haraldur: Ég tárast oft yfir bíómyndum. Tilvitnun lýkur. Mér liggur við að segja að ég sé grátgjarn yfir bíómyndum. Og þó. Stundum þarf ég samt að einbeita mér að því að gráta ekki. Ég gæti komið með langan lista með 'Ég grét yfir' myndum en tel enga þörf á því.
5. Ég hef keyrt á mann. Já. Það er satt. Ég held ég hafi verið 17 ára og var að ná í vini mína á ball á Hellu. Það var haldið í stóru tjaldi, umkringdu tjaldbúðum fyrir utan bæinn svo ég beygði inn malarveginn og í áttina að tjöldunum. Þetta var hálfgerður útihátíðarfílingur. Fólk var á rölti með flöskur í hönd og það var almennt bara nokkur gleði á svæðinu. Svo kom á móti mér bíll. Ökumaður þessa bíls gat ekki fyrir sitt litla líf hugsað sér að lækka ljósin, sama hvað ég reyndi að gefa til kynna; fyrst að ég sæi ekki neitt, svo að ég sæi ennþá ekki neitt og loks að hann væri vangefið lítið erkigerpi. Rétt áður en við mættumst gekk svo yfir veginn ölvaður ungur piltur og þar sem blindir ættu ekki að stjórna ökutækjum negldi ég niður of seint, hann rúllaði þokkalítið yfir húddið, beygði spegilinn og lenti með dynk við hliðina á bílstjórahurðinni. Ég var ekki á meiri hraða en svona 15 en þetta var samt óþægilegt fyrir okkur báða. Einmitt þá stoppaði bíllinn sem kom á móti við hliðina á mér og ökumannsrúðan var skrúfuð niður. Bíllinn var af gerðinni Ford Econoline, hvítur að öðru leyti en lögreglumerkingum. Í náfölt andlitið á mér horfðu tvö yfirlætisfull augu og rödd sem ég get bara talið hafa komið frá sama andliti og horfði á mig, þó ég sæi varirnar ekki hreyfast, sagði: "Er ekki allt í lagi hér?" Náunginn sem hafði kynnst stuðaranum mínum svo náið spratt upp eins og stálfjöður og svaraði. "Jú maður. Við erum félagar. Viltu sjúss?" Vinur fórnarlambsins kom svo aðvífandi, álíka ölvaður og bauð líka. Lögregluþjónninn virtist taka smá stund í að gera upp við sig hvort hann ætti að eyða tíma í þetta, eða þiggja sjúss, en tautaði eitthvað, skrúfaði svo upp rúðuna og hélt áfram. "Jæja félagi, þú skuldar okkur nú. Bjargað frá löggunni." Þeir gáfu hvor öðrum five og fannst nokkuð flott að annar þeirra skuli hafa lent í ákeyrslu. Karlalegt. "Umm, já. Má bjóða ykkur far einhvert? Voruð þið á leiðinni upp að tjaldi?" Það var stutt þögn áður en þeir sögðu með gleði að ég færi líka fullur og stukku upp í bílinn. Ég rétti spegilinn, skutlaði þeim upp að tjaldi og allt fór vel að lokum.

Þannig var nú það. Rétt eins og Doktorinn þá klukka ég engan.

tack tack

--Aðeins afhjúpaðri Drekafluga--

Snemmvetursógleði

Mér líður ekki vel í vinnunni. Ég sit inni á skrifstofu núna, í stuttri kaffipásu, og er að velta því fyrir mér hvort ég sé aumingi. Ég er verslunarstjóri. Ég hef verið verslunarstjóri í rúman dag og fannst það allt í lagi til að byrja með. Alveg svona fyrstu sex tímana. En ég hef loksins bara hreinlega játað það fyrir sjálfum mér að ég hefði miklu frekar viljað vinna á lagernum hjá Nýherja. Mér leist svakalega vel á mig þar. Hluti af mér væri meira en til í að vera bara í heimspeki í Háskólanum. Ég held þetta sé ekki bara stress yfir fyrstu dögunum í nýju starfi. Það er hérna líka og ég væri líka með þá tilfinningu á lagernum hjá Nýherja. Þetta eru hrein ónot ég mér líkar þau ekki.

tack tack

--Drekafluga í Reykjavík--

Farin allt, allt of fljótt

Ég var búinn að ákveða að í dag átti að vera einhver efnisleg gleðifærsla en sorgarfréttir í gærkvöldi breyttu því. Anna Margrét Guðmundsdóttir , bekkjarsystir mín úr Kvennaskólanum, er dáin. Mér fannst allt í einu eins og ég hefði aldrei kynnst henni nógu vel. Það er líklega alveg rétt. Mér fannst samt alltaf gaman í kring um hana. Hún var öðruvísi og ég dregst að svoleiðis fólki. Ég teiknaði mynd af henni í morgun en hún sýnir Önnu ekki á réttan hátt. Ég vona bara að hún sé slök og grúví á betri stað.

tack tack

--Drekafluga með sting í maganum--

Ég er veikur

Fyrir aðeins 1486 dollara (ca. 93.000kr) Get ég fengið Glamdring, Sword of the Witchking, Narsil, Herugrim, Knife of Strider, Daggers of Legolas, Legolas's knife scabbards, Hadhafang og Uruk-Hai scimitar. Ég er alveg fárveikur fyrir þessu og eina lausnin er held ég að eignast þetta allt. Slefislef...

tack tack

--Drekafluga, með skjálfta í hnjánum--

Bústjórn, dagur eitt

Að vakna, fara út í fjós, sjá veiku kvíguna liggjandi steindauða á gólfinu, sjá kúna sem átti síðar um daginn að verða sótt í slátrun hangandi hálfa yfir járngrind, fara að færa rafmagnsgirðinguna hjá kúnum í nístingskulda, setja sláturkúna upp í bílinn, hringja, með milda símahræðslu, í nágrannann til að hjálpa með dauðu kvíguna, reka kálfinn aftur inn á brekku en missa aðra folaldsmerina út, ná henni, binda peysuna um hálsinn á henni, teyma hana þannig í gegn um hliðið, verða að sleppa þegar merin rýkur, ennþá með peysuna um hálsinn, hlaupa svo á eftir henni um alla brekkuna með blóðbragð í munninum, króa hestinn af en þurfa þá að víkja sér undan kálfinum sem kom hlaupandi og bölvandi, missa af hestinum og þurfa að hlaupa meira, ná svo honum og losa peysuna fara inn, fara í sturtu og andvarpa þungt... ...tekur á. Ég vona bara að mamma og pabbi hafi það gott á meðan úti í Portúgal.

tack tack

--Drekafluga bústjóri--

Örstutt...

Mig hefur langað í nokkra daga að skrifa um pólitík en ég held ég hafi ekki orku í það. Ég er bara orðinn svo öfga þreyttur á öllu kjaftæðinu sem fylgir því. Síðustu daga hef ég haft minnst álit á Sjálfstæðisflokknum, sem er reyndar ekkert nýtt, en ég hef líka ört minnkandi álit á Samfylkingunni. Sjálfstæðismenn eru nú að þakka sér allt það góða sem hefur gerst í Reykjavík, þar sem þeir hafi verið byrjaðir á þeim verkefnum og kenna R-listanum um allt illt. Svo eru þeir með svo fáránlegar hugmyndir varðandi t.d. skólamál að ég ætla ekki að minnast á það því allt mundi fyllast af fúkyrðum.

Mér hefur lengi fundist að Samfylkingin sé flokkur sem veit ekki hvað hann vill, nema þá kannski helst kjósendur. Hún er að reyna að ná til svo víðtæks hóps að oft á ég erfitt með að greina stefnufestu hjá þeim í hinum ýmsu málefnum. Svo á ég erfitt við að sætta mig við nokkurn flokk sem gaf Kárahnjúkavirkjun grænt ljós. En hvað hún er að borga sig, ha? Þau eru orðin ansi dýr, þessi nokkru störf fyrir austan þegar fyrirtæki eftir fyrirtæki fer á hausinn sem hliðarverkun af framkvæmdunum. Þess utan er engin framsýni, ekki nokkur, í því að virkja þarna. Við erum líklega eina þjóðin í heiminum sem er ennþá nógu vitlaus til að virkja jökulár svo að ég tali ekki um að nánast gefa rafmagnið sem fæst úr virkjuninni. En ég er að missa mig upp í spól.

Samkvæmt nýrri skoðanakönnun Félagsvísindastofnunnar um borgarstjórnarkosningarnar í vor fengi Sjálfstæðisflokkur tæp 50% atkvæða og 8 borgarfulltrúa. Samfylkingin fengi tæp 30% og 5 menn og Vinstri Grænir fengju tvo. Hvorki Frjálslyndir né Framsókn næðu inn manni. Til hamingju Vinstri Grænir og Samfylking. Með frekju ykkar (og agalega erfiðum málum þegar stutt er í kosningar) eruð þið að glutra borginni úr höndum ykkar. Vel gert. Nú getið þið allavega með stolti sagt "Sko, Framsókn fær engan mann!" og þá hlýtur ykkur að líða vel.

tack tack

--Svolítið pólitísk Drekafluga--

Henngh!

Veit einhver hvar má finna upplýsingar um stærð og format á character portrait til að importa í leikina frá Black Isle? Ég er þá að tala um leiki eins og NWN og BG. Það fer agalega í taugarnar á mér að finna ekkert um þetta. VB, any forums you know of?

tack tack

--Drekafluga með sérþarfir--

Ooh-tah

Ég nennti ekki að lita þetta meira, ekki í bili, enda kann ég það ekki. Ég er lásí þegaar kemur að litun í tölvu. Orðinn ágætur í að inka en þarf að vinna að því að lita. Hvað um það, aumingja Saga...



tack tack

--Drekafluga "..and I don't mean biscuits.."--

London, a place, people live here.

Jæja, eftir að hafa dundað mér í einn og hálfan tíma í að setja saman playlista til að hlusta á á meðan ég skrifa þetta, þá er ég byrjaður.

Nóttina fyrir brottför sváfum við Gunnþóra ekki nema rúma tvo tíma. Þetta stafaði hvorki af stressi né tímaskorti heldur gestagangi. Fólk er afskaplega mistregt að taka vísbendingum um að hverfa. Klukkan 5:25 vorum við svo sótt á VIP minibus bróður míns og okkur fannst við vera afar mikilvæg. Eða mér öllu heldur. Mér leið þannig. Gunnþóra var með svefngalsa alla leiðina út á völl og ég átti i fullu fangi með að vera mikilvægur með alla þessa truflun. Við flugum svo kl 7:30 og lentum kl 11:30 eftir þriggja tíma flug. Við gengum niður stiga við flugvélina og yfir steypuna inn í flugstöð en hvernig sem ég reyndi gat ég ekki ímyndað mér að ég væri Bítill eða eitthvað í þeim dúr. Svekkelsi. Við þurftum svo ekki að bíða lengi til að finna fyrir áhrifum sprengjanna Laugardaginn áður. Öll flugstöðin stöðvaðist (og allt landið frétti ég um kvöldið) í tvær mínútur í virðingarskyni við þá sem höfðu fallið eða særst. Mig dauðlangaði að sparka í tvo Austur-Evrópubúa sem flissuðu sín á milli, héldu áfram samræðum sínum og fóru að töskufæribandinu til að ná í bakpoka, allt magnað í dauðaþögninni umhverfis þá.

Í rútunni (sem var þónokkuð ódýrari en lestin en ég held ég taki lestina samt næst) til London var skilti. Á því stóð: “CCTV in operation for your personal safety and security. Ég fylltist strax mikilli öryggiskennd í þeirri vissu að ef rútan yrði sprengd mundi öryggismyndavélin taka höggið fyrir okkur farþegana. Þannig skildi ég það allavega. Við fórum svo út á Baker Street og gengum að hótelinu. Það var hægara sagt en gert þar sem Baker Street var ekki á kortinu í London túristabókinni okkar. Við sjálf, tveir lögregluþjónar og afskaplega hjálplega kona frá Sri Lanka komu okkur svo á leiðarenda. Þetta er líklega sætasta hótel sem ég hef verið á. Húsið var eldgamalt og rúmin líklega enn eldri miðað við vírana sem tóku ástfóstri við bakinu á mér. Gunnþóra fékk betra rúmið og við færðum þau svo saman. Ég gat hafst við í norðaustur horninu á mínu rúmi, á bakinu. Ef ég hélt mig innan þessara marka +/- 5cm svaf ég ágætlega. En það var ekki strax. Við fórum fyrst á afar þægilegan ítalskan veitingastað þar sem ég borðaði allt of mikinn og allt of góðan mat og gaf allt of mikið þjórfé, þetta síðasta að mati Gunnþóru. Þar fengum við okkur líka einhvern besta ís sem ég hef smakkað. Gunnþóra sofnaði svo klukkan 19:30 þannig að ég fór í göngutúr um nágrennið. Þar sá ég fyrstu MacDonalds og Burger King staðina, strax fyrsta daginn. Ég andvarpaði. Eftir að hafa þrætt hinar ýmsu götur með ekkert nema höfuðáttirnar í huganum tók ég stefnuna á Hyde Park sem, samkvæmt kortinu sem við höfðum keypt fyrr um kvöldið, átti að vera sunnan við hótelið. Kortið hjálpaði mér svo aðra leið til baka.

Gunnþóra vaknaði eftir 14 tíma svefn og ég með henni. Við létum taka af okkur passamyndir fyrir Underground vikupassa og komumst svo að því að við þurftum ekki passamyndirnar. Kerfið hafði semsagt breyst miðað við okkar upplýsingar. O jæja, hugsuðum við, þetta voru fínar myndir. Við fórum á Oxford Street og urðum vitni að frumskógi verslunargötu í heimsborg þegar útsölutíminn stóð sem hæst. Að segja að Íslendingar séu brjálaðir í verslunum er að segast ekki hafa komið til London einmitt á þessu tímabili. Við fórum samt í nokkrar búðir og í Top Shop rakst ég, bókstaflega, á Jason Flemyng. Það var kúl. Í Zöru (á maður að segja Zara..?) var svo hálfber manneska í pínlega litlu pínupilsi og með aðra geirvörtuna uppúr frjálslegum vafningi um brjóstin. Hún var eins og sígaunísk portkona af verri gerðinni. Þegar við sáum hana taldist hún líklega vera kvenmaður en ég er ekki sannfærður um að svo hafi alltaf verið. Hún gekk svo um eins og hún ætti búðina, sem gat reyndar vel verið, hvað vissi ég, og bar allt of litlar og að mér fannst illa valdar flíkur að óhuggulegum barminum sem var eins og skrúfaður á hana. Þegar við fórum út gengum við fram hjá verði sem virtist vera að biðja hana að annað hvort vinsamlega fara eða ennþá vinsamlegar kaupa eitthvað utan um sig.

Við tókum svo Undergroundið að Covent Garden og þar átum við á öðrum ítölskum stað. Afar vinalegum en með mis vinalegum mat. Gunnþóra fékk sér Tagliatelle sem ég hefði getað gert betur og er ég þó ekki sérfróður um slíkt. Við gengum svo um Leicester Square en þar í nágrenninu er allt fullt af leikhúsum og bíóum, Chinatown og Soho en þar er allt fullt af klámbúðum og strípistöðum ýmis konar. Svo fórum við heim á hótel. Undergroundið er snilld ef undan eru skilin áhrif sprenginganna og lokanir og tafir vegna þeirra. Við rákum okkur svolítið oft á þessar tilfærslur fyrstu dagana. Svona var leið okkar frá Soho heim á hótel. Leicester Square – Euston, Euston – Warren Street, Warren Street – Euston (smá mistök) Euston, fram hjá King’s Cross (þar sem við ætluðum að skipta) sem var lokuð, að Moorgate, Moorgate – Baker Street, Baker Street – Paddington. Einfalt, ha? Það er það í rauninni. Þarna vorum við bara ennþá óvön og vissum ekki hverju hafði verið lokað. Maður er ekki nema nokkrar mínútur að átta sig á strætó- og sérstaklega lestakerfinu í London.

Daginn eftir tókum við strætó að Portobello Road þar sem er nokkurra kílómetra röð af sölubásum og fólk í mörg þúsundatali. Gunnþóra talaði portúgölsku við Brasilíska fjölskyldu sem rak veitingarsaðinn sem við af tilviljun settumst inn á. Við fórum svo að því sem átti eftir að verða minn uppáhaldsstaður í London, Camden Town. Þar eru margir götumarkaðir þar sem hægt er að fá allt milli himins og jarðar. Við byrjuðum á því að ganga um Camden Lock Market, nefndann eftir skipastiganum í ánni rétt hjá og The Stables, nefnt eftir, ja, hesthúsum býst ég við. Þar var líka gamalt hús með skiltinu The Horse Hospital. Stemmning. Þarna var ógrynni af dóti sem mig langaði í en hefði átt í stökustu vandræðum með að flytja heim sökum stærðar og umfangs en ekki síst magns. Mig langaði í allt. Við eyddum deginum í mörkuðunum og borðuðum svo á Ask, sem ég held að sé enn einn ítalskur staður og fengum besta hvítlauksbrauð sem við höfum smakkað í forrétt. Ekkert frásagnarvert svosem en mig langaði að koma því að.

Næsta dag, sunnudag, gengum við um Oxford, Regent og Carnaby Street. Svo fórum við að Picadilly Circus og gengum aftur yfir Leicester Square en þar var verið að forsýna Charlie and the Chocolate Factory og torgið skreytt sem sælgætisland. Hundruð manns biðu við nýuppsett grindverk til að sjá Johnny Depp. Ef öðruvísi hefði staðið á hefði ég ef til vill gert það líka. Ég er ekki viss, en ég held að við höfum líka borðað á ítölskum stað þennan dag.

Mánudagur. Við vöknuðum milli níu og tíu og byrjuðum daginn á því að kíkja suður fyrir á. Við The London Eye var ekki styttri en 250 manna röð svo við létum okkur nægja að horfa á risavaxið hjólið og segja: “Ja, bitte nú. Hjólið er risavaxið.” Við létum okkur líka nægja að horfa á útveggi safnanna og sögulegu bygginganna og segja: “Jahá, það hlýtur að vera margt fallegt að sjá þarna inni.” Við ákváðum að skoða það allt saman seinna. Eftir tuttugu ár kannski. Það var ansi flott að ganga yfir Westminster brúnna og horfa á Big Ben og meðflygjandi borgarlag. Mér leið eins og ég stæði inni í postkorti. Við norðurendann á brúnni stoppaði okkur kona, rétti okkur illa gerða gervirós, búna til úr álpappír og rauðum, rytjulegum pappa og bað okkur að styrkja börnin, fátæku börnin. Þau lifðu á götunum og hún væri því, ásamt fleirum að mér skildist, að safna pening til að koma þeim í skóla. Hún sagði að við litum út eins og stórstjörnur sem ég tel ekki vera tilviljun því allavega mér leið einmitt þannig þennan dag. Verandi einstaklega hégómlegur gaf ég henni allt klinkið mitt. Við röltum svo yfir Trafalgar Square, um hluta Covent Garden sem við höfðum ekki séð áður og kíktum svo á Tottenham Court Road. Ef einhver vill kaupa raftæki í London þá á sá hinn sami að fara á þessa götu. Þar úir og grúir af bókstaflega öllu sem hægt er að stinga í samband og ég dauðsé eftir að hafa ekki keypt þar teikniborð við tölvuna. Dagurinn var kláraður á netcafé og svo á rólegheitum á hótelherberginu. Systir Gunnþóru hringdi í mig þegar ég var nýsofnaður og vakti mig svo svakalega að ég sofnaði ekki aftur fyrr en seint um nóttina. Í millitíðinni sá ég endursýndan Top Gear þáttinn sem tekinn var upp á Íslandi og fannst kúl. Fyrir þá sem það ekki vita er Top Gear stærsti bílaþáttur í Bretlandi. Það er annars alveg magnað hvað ég hef gaman að bresku sjónvarpi. Mér finnst það bara snilld.

Þriðjudagur, dagur poka, dagur verslunnar, hinn mikli dagur ostapizzu. Ég lá í rúminu í 40 mínútur á meðan ég beið eftir að Gunnþóra vaknaði. Fór síðan í sturtu og hlustaði svo á hana af einlægri athygli segja mér frá draumnum liðinnar nætur, ennþá hálf sofandi. Þetta var eiginlega þægilegasti dagurinn úti, mér einhvern veginn leið best. Við fórum aftur á Tottenham Court Road þar sem ég keypti mér loksins græjur í bílinn. Ég gæti farið út í samtal mín og sölumannsins, hvaða magnara og bassakeilur þeir áttu og áttu ekki og svo framvegis en held að fáir nenntu að lesa sig í gegn um það. Ég ætla samt að segja frá því að magnarinn sem ég keypti mér úti kostaði u.þ.b. 9.000kr þar en fæst á 25.000kr hérna heima. Svakalegt, alveg svakalegt. Eftir að hafa komið græjunum af okkur á hótelið eyddum við restinni af deginum í Camden Town í Legally Blonde stíl, ef svo má segja. Við (aðallega ég) vorum svo hlaðin pokum að við (allavega ég) höfðum varla reynt slíkt áður. Ég keypti mér líka skó. Strákurinn sem seldi mér skóna hélt að ég væri frá tilteknu hverfi í London, ég væri með þann talanda. Það fannst mér gaman. Höfðaði til hégómans. Ef hann hefði beðið mig um pening til að stofna skóla hefði ég áræðanlega gefið honum allt klinkið mitt.

Næsti dagur fór í sjampókaup, kaup á LotR Risk og rölt. Ítalskur veitingahúseigandi, sem var fyrst viss um að við værum austur-evrópsk, talaði lengi vð okkur um inn- og útflutning, Sikiley, fisk og Finnlendinga. Við borðuðum svo á stað sem ég mundi mæla með að allir sem færu til London kæmu á, ekki út af matnum því hann var vondur og ekki út af verðinu því það var svívirðilegt, heldur vegna þess hversu skemmtilegur staðurinn var. Þetta var eins og að sitja inni í leikmunaherbergi stórs leikhúss og óhóflega stórri arabískri setustofu, bæði á sama tíma. Verst bara að ég man ekki hvað hann hét. Þetta kvöld sá ég svo Kate Hudson. Það var forsýning á The Skeleton Key og ég er nokkuð viss um að konan sem var umkringd myndavélablossum á meðan við Gunnþóra biðum í Ben & Jerry’s röðinni, á að giska 100 – 120 metra í burtu, hafi verið Kate Hudson. Ég hugsaði mig um í smá stund og ályktaði svo að ég væri ekki ‘starstruck’ (merkilegt að það sé til orð yfir þetta). Kannski þarf maður að vera í innan við 100 metra radíus.

Á fimmtudagsmorgun gripum við töskurnar sem við höfðum af reglusemi pakkað í kvöldið áður og fórum út á flugvöll. Við flugum heim, við vorum stoppuð í tollinum og farangur okkar skoðaður í krók og kring. Það var allt í góðu, við gengum út úr Leifsstöð og ævintýrið var búið. Þetta var gaman og ég hlakka til að gera eitthvað þessu líkt aftur. Mér líkar vel við þessa borg. Það sem kom mér mest á óvart er hversu rosalegt magn af innflytjendum er í London. Einu sinni á allri vikunni í öllum þessum innkaupum, var ég afgreiddur af því sem manni þætti vera ‘týpískur breti’. Ég átti von á margs konar þjóðerni en ekki þessu. Jæja, til að enda þetta, þá er hér ein auðveld spurning. Hvaða mynd?

---

London.

London?

London.

London?

Yes, London! You know, fish, chips, cup’o tea. Bad food, worse weather, Mary fucking Poppins. London.

---

tack tack

ps. Allar innsláttarvillur eru ætlaðar sem lestrar- og athyglisæfing og eru alfarið á ábyrgð lesanda.

--Drekafluga ferðalangur--

Argh! My squeedilly spootch!

Ég vaknaði með verk í handarkrikanum. Eiginlega eins og sinadrátt. Afar undarlegt. Ég hringdi út að Laugarási klukkan níu en þar er hægt að ná í lækni í síma milli níu og hálf tíu á morgnana. Lífsleið eldri kona svaraði, spurði hvað ég vildi, sagði að það væri á tali hjá lækninum og spurði hvort ég vildi bíða og skellti síðan í eyrað á mér hræðilega óljúfum tónum, aðvörunarlaust. Nokkrum mínútum seinna, inni í því sem ég gat aðeins giskað á sem miðjuna á laginu, því ekki var ég farinn að heyra laglínu ennþá, klippti hún á tónaflóðið og spurði: "Þú ert að bíða eftir..?" Mig langaði að segja leigubíl eða réttri staðsetningu stjarnanna en sagði hikandi "Umm... lækni?" "Já." sagði hún og aftur kom lagið. Ég var ekki viss um hvort ég hefði svarað rétt. Svo var mér gefið samband við lækni og það er víst ekkert hægt að gera við torlýsanlegum sinadrætti í hægri handarkrika. Bara bíða, teygja og sjá. Enginn botn í þessari færslu, bara vangaveltur um mig sem líffræðiafbrigði.

tack tack

--Drekafluga, what bloody albatross?--

Yyyyyaaawn...

Oh dear. This site has gone completely limp. I'm quite sorry about that. I've been meaning to relate our Günther's lovely trip to London but quite clearly haven't. I would like to have written about it extensively but it feels like I've had my creativity gland removed. Still, it's bound to go online within the next year, or so I hope. We live in hopeful times. Oh yes. Must be off now. Ta.

tack tack

--Drekafluga. Never mind the albatross--

Jæja

Í gær ákváðum við Gunnþóra að fara til London, pöntuðum miða og hótelherbergi og fljúgum í fyrramálið. Sjáumst eftir viku!



tack tack

--Drekafluga útfararmaður--

Gleðifregnir

Þann áttunda þessa mánaðar eignaðist ég bróðurdóttur. Daginn eftir kom lítið folald í heiminn hér á bænum og ef nánar er út í það farið eignaðist kýr tvo kálfa fyrir nokkrum dögum svo frjósemin er mikil. Ja ég skal nú segja ykkur það... Gleði gleði.





tack tack

--Drekafluga--

Fyrirspurn sem fór til Think Geek áðan

I am writing to bug you about a set of dice. Hematite dice to be more exact. See, my plan was to order one set of brushed steel dice and one set of hematite dice for me and my exaptionally nerdy brother. However, the hematite was out of stock and has been estimated to arrive tomorrow for the past two weeks. So "Hematite (Est. Tomorrow)" stands, in this case, for something like "If you will it hard enough, some hematite may be dug up, possibly identified as hematite, then perhaps sold and if we can be buggered, cast in the shape of 4, 6, 8, 10, 12, 20 and percentile dice. Possibly. Maybe." Sounds silly? Well I think it is. I just want some good looking heavy set dice. The bone set is currently not available but is marked "(Est. 7/25)" I wonder what that means.

Regards from Iceland,

Gummi Valur

tack tack

--The Drekafluga is always right--

Svalari en allt. DC er aftur inn hjá mér.



Besta mynd sem ég hef séð lengi. Sjáið hana.

tack tack

--Drekafluga Blökuleður--

Ég gæti

geispað. Ég gæti líka talað um skólamál Skeiða- og Gnúpverjahrepps og nýúrskurðað og afar undarlega rökstutt vanhæfi sveitarstjórnarmanna samanborið við greinilegt vanhæfi forsætisráðherra. Ég gæti talað um norska fána sem eru til sölu í Europris. Ég gæti talað um ferskjuþykknið sem aldrei er til þar. Ég gæti talað um fólk sem geymir geisladiska öfugum megin á sólhlífinni í bílunum sínum, þar sem þeir skemmast í sólinni. Ég gæti talað um lífið, alheiminn og allt. En ég geri það kannski næst.

tack tack

--Drekafluga, farin að sofa--

Háhraðiiiii!!!!11oneone

Ég er uppi í sveit. Ég sit fyrir framan tölvu. Áðan var ég að prófa download rate. Það var hálft MB á sekúndu, stöðugt. ....

tack tack

--Drekafluga, fjórum sinnum í röð, hratt--

Aftur úr sveitinni

Þetta eru þau mæðgin, Freydís og Geisli. Ég faðmaði hann áðan.







tack tack

--Drekafluga sveitastrákur--

Ooh-tah!

Jæja, ég er skyldugur til að horfa á næstu þáttaröð af Survivor, Survivor Guatemala, af augljósum ástæðum. Ég er svo feginn fyrir hönd Guatemalabúa því þetta er meiriháttar landkynning.

Quote dagsins: (tricky this time, I think)
You're baby Bowler!
Is there a problem with that?
I'm the guy that gave your daddy the shaft.

Lag dagsins er svo án nokkurs efa Wash Away með Joe Purdy.

tack tack

--útitekin Drekafluga--

Til hamingju ástin mín



tack tack

--Drekafluga hennar Gunnþóru--

Stutt tilkynning

og stórt andvarp. "Það skal hér með gert opinbert að ég og rútur eigum enga samleið."

tack tack

--Drekafluga ferðalangur--

Í dag

Í dag kláraðist sauðburður á stórbúinu Ásum. 23 lömb allt í allt held ég. Í dag fór ég líka í klippingu. Í dag er 58 ára brúðkaupsafmæli ömmu og afa. Ég fór með henni austur í kirkjugarð áðan og var ekki lengi að tárast þegar ég sá krossinn hans afa. Í dag, áður en ég mundi eftir brúðkaupsafmælinu, var ég þegar búinn að hugsa til afa. Ég reyndi að vinna þannig að hann væri stoltur af mér og ætti að gera það oftar. Það situr enn fast í minningunni þegar hann sagði við mig: “Það gerir enginn betur. Ég veit það.” Þetta var maður sem fékk 10 fyrir dugnað á Hvanneyri og duglegasti vinnukraftur hvaða staðar sem var síðan hann var lítill. Og stundum sagði hann að ég tæki honum fram að sumu leyti. Í dag var ég að átta mig á því að ég er heppinn.

tack tack

--Drekafluga--

Svipmynd úr sveitinni



tack tack

--Drekafluga, heima--

Frá málfarsstofu Drekaflugu

Hver fjandinn er Evróvision? Þetta orð hefur farið í mig síðan einhver snillingnurinn hjá RÚV missti það út úr sér. Þetta er engin íslenskun. Ég sletti kannski oftar en ég ætti að gera en þetta er nýyrðishrákasmíð af verstu gerð. Eurovision er samsett úr orðunum 'Euro' sem vísar til staðsetningu keppninnar innan Evrópu og 'vision' sem, á eftir fyrra orðinu gæti merkt sýn. Sýn á Evrópu. Hvað er þá Evróvision? Heimska og vanhugsun. Af hverju má keppnin ekki bara heita Eurovision? Er það virkilega svo slæmt að fólk finni sig knúið til að íslenska orðið bara að hálfu leyti svo það standi hvergi innan heilbrigðar hugsunar? Ekki veit ég það. Skyr Smoothie fer líka í mig. MS er fyrirtæki sem hefur hingað til lagt sig fram um að hafa íslensku í fyrirrúmi, hafa meir að segja fengið verðlaun fyrir það. Svo dreifa þau Smoothie um allt land. Smúðí?! Uss uss uss...

Áfram Noregur og Danmörk í kvöld. Íslendingar, hættið að væla yfir austantjaldsþjóðum sem kjósa hver aðra því þetta höfum við gert í mörg ár fram að þessu og höldum því sjálfsagt áfram. Svo, bara af því lagið er svo agalegt, ætla ég að halda með Makedóníu í kvöld. Ooh tah.

tack tack

--gagnrýnin Drekafluga--

In the Home of the Newborn Kings

Áðan hélt ég á öðrum lambakónganna hér á bænum. Gullfallegir báðir tveir. Ég er veikur fyrir svona. Sauðburður hér er semsagt byrjaður. Ég er feginn að það var ekki fyrr því veðrið hefur verið með allra kaldasta móti undanfarið. Það frysti t.d. í nótt. Ég get annars ekki skrifað mikið því ég verð að fara að hugsa aftur um hana Gunnþóru mína en hún er veik úr hófi fram. Hún horfir á mig einmitt núna með veiklulegum hvolpaaugum fullum af ást... og vætu. Hún er mjög voteygð þessa stundina. Nóg í bili.

tack tack

--nörtjöríng Drekafluga--

Íslendingar

Tillits- og samviskulaus kvikindi sem mundu ekki lyfta fingri til að bjarga ömmu sinni frá tveimur 8 ára ræningjum vopnuðum engu nema banana. Ræflar og aumingjar upp til hópa án nokkurs votts af náungakærleik. Á þessu eru þó undantekningar. Í gær fékk ég far að Selfossi með móðurbróður mínum, indælis náunga. Þar keypti ég miða með rútunni að Reykjavík. Á meðan ég beið eftir rútunni fór ég á KFC þar sem fyrrverandi bekkjarsystir mín afgreiddi mig. Hún er líka indæl. Ég át svo popcorn kjúkling og teiknaði. Fyrrverandi bekkjarbróðir minn, fínn náungi, kom síðan aðvífandi og settist við borðið með mér. Gípur hér niður í samtal okkar.

"...búinn að vera að tala við náunga í Englandi því álagninginn á þessum hlutum er fáránleg."
"Já, láttu mig þekkja það."
"Allavega... hmm, ég held að þetta sé rútan mín. Ég ætti að fara að koma mér." Þegar hér var komið leit ég á úrið mitt og ályktaði að ég hefði 6 mínútur til að fara út af KFC og ganga þessa 20 metra að rútunni.
"Já, ekki láta mig tefja þig."
"Alls ekki," sagði ég og stóð upp "þetta er ekk..." í stað þess að segja 'ert mál' þagði ég og horfði á rútuna keyra burt. "Hvað er klukkan þín?" sagði ég svo með nokkuri undrun í röddinni.
"Mín er tólf mínútur yfir og hún er þremur mínútum of fljót."
"Þetta hélt ég." tautaði ég og leit aftur á klukkuna mína. Hún var níu mínútur yfir fjögur. "Rútan átti að fara korter yfir. Ég er veit eiginlega ekki alveg hvernig ég á að taka þessu." bætti ég svo við í gegn um hláturrokur vinar míns.
"Ég hef ekki tíma til að skutla þér til Reykjavíkur.."
"Nei, auðvitað, enda ætla ég ekki að biðja um það. Gætirðu kannski hent mér út yfir brú?"
"Já, ekkert mál."

Ég settist svo upp í jeppaskrímsli þessa vinar míns og hann keyrði sem leið lá yfir Ölfusárbrúna og að hringtorginu hjá Toyota Selfossi. Þar steig ég út úr bílnum með tilheyrandi þökkum, lyfti upp þumalfingri og gekk af stað. Fólk hlaut jú að taka mig upp í í svona rigningu og ísköldum vindi. Kílómetra síðar var ég farinn að efast um það ásamt ágæti þessarar þjóðar. Ég var ekki vel klæddur, enda var þetta ekki hluti af ferðaplaninu og var orðinn blautur og kaldur þegar ég kom aftur að Toyotahúsinu og hringdi í Gunnþóru. Hún varð bjargvættur minn og keyrði í gegn um Hvítasunnuumferðina til að bjarga hinum blauta og kalda mér frá áræðanlegum og kvalarfullum dauðdaga. Takk Gunnþóra. Allir þið sem keyrðuð fram hjá mér í hálftómum bílum, ég vona að þið eigið ömurlega helgi.

tack tack

--Drekafluga í Reykjavík--

We're hitching a ride

Myndin The Hitchhikers Guide to the Galaxy er góð. Það er ekki möguleiki að gera jafn góða mynd og bókin er en þetta er góð tilraun. Lesið umsögn Bastarðs Víkinga um myndina. Þar er ég honum sammála í einu og öllu. Þeir sem fara á myndina ættu líka að vita af atriðinu í kreditlistanum svo þeir missi ekki af því. Myndin er ekki búin fyrr en hún er búin. Quote dagsins er:

"The greatest trick the Devil ever pulled was convincing the world he didn't exist." Og getiði nú.

tack tack

--Drekafluga, farinn að vinna--

Klukkan að verða þrjú í nótt

stóðum við bróðir minn úti í garði og vorum að grilla. Djöfull var það ljúft. Tilvitnanir dagsins verða tvær, þar sem sú fyrri er kannski erfiðari. Ef fólk kannast ekki við þá hana má í þeirri seinni finna línu úr sömu mynd og þar er líka vísbending um nafn myndarinnar. Svo vildi ég bara setja hana inn þar sem hún er einfaldlega feckin svöl.

"The rule of thumb here is..."
"Wait, rule of thumb?! In the early 1900s it was legal for men to beat their wives, as long as they used a stick no wider than their thumb."
"Well, we can't do much damage with that then, can we? Should have been a rule of wrist."

"When I vest my flashing sword, and my hand takes hold in judgment, I will take vengeance upon mine enemies, and I will repay those who haze me. Oh Lord, raise me to thy right hand and count me among thy saints."

tack tack

--Drekafluga í faðmi fjölskyldunnar--

Góð teygja, brak í hálsi

og ljúft andvarp, samfylgjandi þreytulegu brosi. Gunnþóra mín er komin til mín í sveitina. Mér líður bara nokkuð vel. En úr hvaða mynd er þetta: "They're fictional characters. Fictional. Characters. Am I getting throught to you at all here?" Ég er að spá í að láta svona spurningar flygja færslunum öðru hvoru. Meira var það ekki í dag.

tack tack

--Drekafluga óðalsbóndi--

Rrrriiinnnggg! (the sound of a door-bell)

Yes, hello?
Telegram! I'm looking for Gummi's brain. I've been all over the place and am starting to think it doesn't exist.
Oh I'm afraid it's punched out for the day. Is it something important?
Well I was told so, yes. I'm rather flustered about all of this.
I wish there was somehting I could do...
Well, how about I read it to you and you could deliver it whenever the brain sees fit to return.
Ok. Fine by me.
Alright, here goes. "You are completely daft and stupid. And ugly too." Hmm... that seems a bit rude.
Actually it's pretty acurate. I'll make sure that he hears this.
Thank you kindly.
You're welcome.

Vegna heimsku minnar þurfti ég að hella niður rúmum 700 lítrum af mjólk í morgun. Í stað 1100 lítra innvigtunar var hún á milli 3- og 400.

...

--niðurdregin Drekafluga--

Skrýtið

Hætt er við spennandi þáttaröð þar sem einhverjum yfirmönnum finnst hún ekki fá nógu mikið áhorf. Svo er gerð mynd eftir þessu. Firefly þættirnir urðu aldrei fleiri en 15 held ég (V.B. some help here) en nú er kominn trailer fyrir myndinni. Ja ég skal segja ykkur það...

Það er frábært attitjúd á síðunni sem þetta var á. Tjékk it át.






tack tack

--Drekafluga í letiskapi--

Ásar, þriðjudagurinn 26. apríl, stuttu eftir mjaltir.

Mamma og pabbi eru í 17 stiga hita og lygnu björtu veðri í Suður Frakklandi á meðan ég halla undir flatt og gnísti tönnum við að komast milli bygginga í hávaðaroki og kulda. Það sem maður gerir ekki fyrir foreldrana.

tack tack

--Drekafluga bústjóri--

Hmm...

Það er áræðanlega sáraeifalt að laga þetta en ég og Herra Html erum ekki á eitt sáttir. Það sem um ræðir er að "Aðrir vefritarar" og textinn fyrir neðan virkar sem linkur á Deviantart. Þannig á það alls ekki að vera. Sá linkur á að vera bundinn eingöngu við bannerinn fyrir ofan. Update= Ég tók þetta bara út. Pæli í því seinna. En hvað finnst ykkur um nýja útlitið? Ég held það komi best út í 1280*1024 eða 1280*960. Allavega 1280 punkta breidd.

P.S. Er þetta ekki yndislegt?

tack tack

--Drekafluga fiktari--

Distinguished cats,

members of the press, your royal highness and other readers, good morning. Today is my last day at the Reykjavík School of Visual Art and to tell you the truth it's quite weird. Á eftir fer ég í listasögupróf og ætti því að vera að undirbúa mig en... ég er ekki að því. Ég er samt mættur í skólann og hlýt því að fá plús fyrir mætingu. Seinni partinn í dag langar mig svo að rölta bara um án minnstu hugsunar. Og kannski leggja mig aðeins. Það væri ljúft. Ég svaf líklega meira en margir um helgina en þó hefði ég viljað sofa aðeins lengur. Vantar kannski ekki nema klukkutíma upp á hárfínt jafnvægi. Ég fór seint að sofa á laugardaginn en það var vel þess virði. I'd like to give a shout out to my Old Skool Crew. Frábært að hitta fólkið mitt aftur svo ég vitni í Davíð. Halla, ég man ekki eftir að hafa krotað á þig nema tvisvar þetta kvöld. Hvaðan komu hin tattooin? Og þar sem ég minnist á Höllu þá vantar hana meðleigjanda. Sjá nánar hér.

tack tack

--Drekafluga er alveg að sleppa út í vorið--

Ég er lost

í Lost. Þetta eru svo magnaðir þættir að ég get varla hætt að horfa. Ég er búinn að lofa sjálfum mér að þegar næsti þáttur klárast þá fari ég að taka til. Ég er nefnilega búinn að ná í 20 þætti og er kominn langleiðina í gegn um þann ellefta. En svo fer ég að taka til. Núna rétt bráðum. Á eftir. Mæti ekki í skólann fyrr en á mánudaginn svo ég hef nógan tíma til að horfa. Taka til... ok. Bara ég, Mos Def og Massive Attack. Svo held ég að ég fari kannski út. Haltri aðeins um. Ég segi haltri af því ég er með ígerð í hnésbótinni. Ljótt mál. En ég á tuttugu mínútur eftir af þættinum. Held áfram að horfa, tek svo til. Já, ég held það.

tack tack

--týnd og rammvillt Drekafluga--

Evil scientists and soon-to-rule-the-world types, beware

Tollurinn hefur reglur um innflutning á kjarnakljúfum. Flokkast þeir með kötlum, vélbúnaði ýmis konar og margs konar upptökutækjum. Þetta finnst mér heví fyndið.

tack tack

--Drekafluga, ekki mús--

Desperate Mouselife

I scurry. That's not all I do but I think it sums it all up rather nicely. I've tried sketching but petrified I skittle away from it, whipped on by demanding teachers. I chain myself to the desk, glue the pencil in my hand and meditate on life, the universe and everything. Coming not even near a vague conclusion I decide to listen to Douglas Adams talk about life, the universe and everything and soon his words soothe my troubled mind. I absent-mindedly tear the pencil from my palm, taking a hefty part of my skin with it. I put it besides the blank paper, think about my assignment due by tomorrow. I think about my birthday which conveniently was only three days ago. I say conveniently because my memory struggles with most things larger than equations of somewhere around three. Thinking of that I realize that I'm behind my schedule on what must be five or six assignments by now (well, my guess is five or six but because of the aforementioned I might be way off). At least in the way that I would have liked to work them out. I'm tired. I slump over my desk spilling ink over the paper on it. Well, I'll just see that as my assignment. Sadly it's no good as a deviation. I am deviant, odd, different, in the way that I don't seem to produce any deviantions. Don't seem to have the time and hardly the ability. Hopefully it will come to me eventually. For now, I think I'll sleep for three or four hours.

tack tack

--Drekafluga músímús--

Clio litli

Hér er hann. Fyrir 100.000 krónur sléttar fengum við Gunnþóra þennan indæla, ótrúlega vel með farna bíl. Við munum taka á móti hamingjuóskum hér á síðunni og í tölvupósti. Ég er þegar kominn með löngun í allar mögulegar græjur til að setja í og á bílinn. Síður eins og Millionbuy, Rochford Tyres og STX Styling, svo ég nefni fáeinar, eru snyrtilega flokkaðar í uppáhald hjá mér og eru mikið skoðaðar þessa dagana. En ætli ég byrji ekki á að finna mér hjólkoppa.



tack tack

--Ljósgræn og lifandi Drekafluga--

Af bílum og fleira

Ég var í fréttablaðinu í gær. Það var stemmning. Þar var ég ekki að reyna að kaupa bíl en ég hef einmitt verið að því undanfarna daga (góð tenging, ha?). Og ég get sagt ykkur að það hefur gengið agalega. Fyrst ætlaði ég að kaupa mér svartan Peugeot en hann seldist áður en ég gat náð í hann. Það sama gilti um Renault Clio stuttu seinna. Svo fann ég draumabílinn, Suzuki Swift '94 í toppástandi, gullfallegan og glansandi. Þessir bílar eru ódrepandi og var ég því skiljanlega spenntur. Það kom svo í ljós að kerlingarkvikindið sem var með hann á sölu var ekki alveg... ja, hún var eitthvað skrýtin og tók bílinn af sölunni eftir að hafa hundsað og skellt á hringingar sölumannsins sem var alltaf að reyna að segja henni að fólk væri stöðugt að spyrja um bílinn hennar. Hún ákvað að auglýsa í blöðunum einhvern tíman seinna. Í gær prufukeyrði ég svo annan Peugeot, svo snotran að sjá. Svo fór ýmislegt að koma í ljós. Í bílnum var fúkkalykt sem við Jón mágur minn (sem var með mér) sáum að var úr röku, nánast blautu skottinu. Útvarpið virkaði ekki þar sem loftnetið, sem var víst einhverri spes og dýrri gerð, var brotið. Afturdempararnir voru ónýtir og þegar ég ætlaði að skrúfa niður rúðuna fór glerið úr falsinu og datt skakkt niður í hurðina. Það sama gerðist Jóns megin. Áhugi minn á þessum bíl minnkaði því til muna. Í kvöld er ég svo að fara að skoða Renault Clio sem bróðir minn lét mig vita af. Þetta er víst ömmubíll sem geymdur hefur verið inni í skúr öll sín ár og sáralítið keyrður. Ef hann reynist vera gallaður mun ég andvarpa þungt og kaupa mér vespu.

tack tack

--Drekafluga með bílahuga--

Vinsældir

Deviant Art er yndislegt samfélag. Tvær myndir frá mér höfðu verið settar í uppáhald innan við hálftíma eftir að ég setti þær á síðuna. Ég átta mig á að einmitt þá eru líkurnar á að fólk sjái þær mestar en mér er slétt sama. Á nokkrum mínútum fékk ég fimm jákvæð komment (mikið vantar mig almennilegt orð yfir þetta. komment er agalegt) og tvær ljósmynda minna komnar á uppáhaldslista hjá fólki sem ég þekki ekki neitt. Mér var meir að segja bætt í vinalista. Magnað. They love me. They really love me. Ég vil þakka Margréti Malenu fyrir ómetanlega hjálp við töku á þessum myndum. Og nú er ég farinn að sofa enda löngu kominn tími til.

tack tack

--Drekafluga, magnaður--

Devious

Yes, that is what I have been reduced to. From arcane divinity I fell into the murky greygreen fields of the Deviants. The earth rushed at me with tearjerking speed. All around me, as far as I could see was the sluggish green, only interrupted by lightning from the flashing dark, yellow sky and the burning brimstone that fell all around me. I closed my eyes. For what seemed hours I felt the wind whip around me, twirling and tossing in the air. Then, when I opened my eyes again, I saw where I would land, in between two mountains. I braced myself for impact. The roar of the wind deafened me, my own tears blinded me and lastly, finally, I landed. The mountains echoed on either side as I ripped through and across the earth. After several hundred meters I came to a skittering halt and for long moments I lay still, my eyes closed. Against the very being of every muscle in my body I slowly, laboriously but willfully I rose to my knees. Pain rippled through me. I felt cold sweat all over my body, gritted my teeth and stood up. I drew a deep breath, felt a slight breeze on my face and then opened my eyes. The sky above me still crackled black and yellow, the brimstone kept falling, and I let my on the mountainous horizon. Shadows were crawling around, moving towards me. The wind picked up, a familiar smell cought on it, drafted past me. My eyes narrowed, my sword was in my hand and the strange greenish light glinted on my teeth. Let them come.

Einmitt... Og hvað ætti ég nú að setja þarna? Hugmyndir?

tack tack

--Drekafluga, dívíus--

Thank you six people

Ég veit ekki hvort það var tilætlunarsemi en ég átti von á fleiri en sex kommentum við síðustu færslu. Tvö þeirra voru ekki einu sinni við færsluna heldur bara svona almennt. Svona er ég bara. Vildi að ég gæti skrifað meira um það en ég er að skrifa ritgerð líka. Maður verður að forgangsraða. Ég hef hinsvegar alla tíð verið með öllu óhæfur í forgangsröðun. Allavega í huganum. Líkami minn skiptir hlutum nefnilega í mismikilvæg atriði. Á miðvikudaginn var mér orðið flökurt um fimmleytið en þar sem einhver stærsti viðburður ársins var sama kvöld ákvað líkaminn að kæfa þetta niður þar til af atburðinum liðnum. Og það gekk eftir. Ég kom heim, ældi, varð illt í maganum höfðinu og hálsinum, fékk útbrot á blett á maganum og kláða um hann allann og er enn ekki búinn að jafna mig. En ég skemmti mér þó vel á miðvikudagskvöldið.

tack tack

--Drekafluga, með útbrot og kláða á maganum, farinn að læra meira--

Ég tók í höndina á Eddie Izzard!!!

Yes, exclamation marks aplenty. Hann tók í höndina á mér (og guð forði þér frá því að fá Stuðmannalag á heilann) og brosti þegar ég rétti honum box settið. Þorsteinn kom á óvart, Pétur var fínn en Eddie var Eddie. Og ég hitti hann! Við Doddi vorum klárlega æðri öðrum nördum þetta kvöld á þann hátt að við flögruðum um í nágrenni bakdyra Broadway (en það gerði enginn annar) og náðum því að hitta goðið. Ég hafði lagt lykkju á leið mína í dag og til að kaupa dýrindis silfurpenna sem var eins og sniðinn til að skrifa á harðann svartann pappann en auðvitað datt hann úr vasanum í einhverju af hláturrokunum og bakföllunum á meðan á uppistandinu stóð. Ég fékk því áritun með kúlupenna úr vasa fyndnasta manns í heimi. "To Gummi, Love Eddie."



tack tack

--Drekafluga, alsæll--

Izzard á morgun

Pétur Jóhann Sigfússon og, því miður, Þorsteinn Guðmundsson munu hita upp. Við Gunnþóra munum mæta galvösk kl. 19:00 en húsið opnar kl. 20:00 og herlegheitin eru sögð byrja klukkan 21:00. Þar sem ég hef ekki fengið krónu til baka af einum einasta miða vona ég að einhverjir (sem flestir) sjái sér fært að mæta með 3500kr. í vasanum. Ég tek enga ábyrgð á því að taka frá sæti, endilega mætið bara með okkur klukkan 19:00 og höfum gaman.



tack tack

--Drekafluga, out of breath--

Gleði og sorg

Ég frétti það í vikunni að mamá er dáin. Hún var einhver litríkasta manneskja sem ég hef kynnst. Fósturmamma mín í Guatemala var einhvern tíman systir hennar mömmu. Þær tengjast á einhvern hátt svo sérstökum böndum. Ég hef það á tilfinningunni að þær hafi verið systur á tímum Rómverja. Þær voru allavega báðar á Ítalíu á þeim tíma. Fyrirgefiði ef þetta hljómar undarlega. Ég get ekki skýrt þetta betur út.

En lífið er ekki tóm vonbrigði. Í gær fann ég, eftir margra ára leit, The Hitch Hiker's Guide to the Galaxy í réttri, óamerískaðri útgáfu. Þessi útgáfa bestu trílógíu í fimm pörtum sem til er, er til sölu í Iðu á 3000 kall. Hin útgáfan var þarna reyndar líka, á 1500kr en ég leit ekki við henni. Og nú skal lesið.

tack tack

--Drekafluga, mostly harmless--

Steve Oedekerk

Þekkir einhver nafnið? Hann hefur gert myndir eins og Kung Pow: Enter the Fist, Thumbtanic, Frankenthumb og Thumb Wars: The Phantom Cuticle. Maðurinn er snillingur. Ég fylltist skærri gleði þegar ég fann nokkrar af thumb myndunum á DC. Þær eru magnaðar. Hérna er t.d. stutt brot úr Thumbtanic.

Captain?
Er, yes?
I want to go faster.
Uhoh, but Mr. Prickllle, we're already going fast.
Yes I know, but I want to go unreasonably faster, faster than what's safe, do you hear me?
Umm, eheh, very well. All hear thisss! Increase speed beyond reasonnn! Happy?
Yes, I believe I am.

Seinna í myndinni:

Captain
Ooh?
I demand we sink faster.
What?!
Surely we can submerge this beast with a faster clip. I shall die the fastest!
Er...
Please excuse me, I'm heading for the low end. Ta ta.

Annað atriði:
Tvær persónur sjást fljóta innan um aðra hluti sem... fljóta... í hafinu.

Oh my gosh. Look at that! The entire ship is angling even more. Even more... And more! Oh it's cracking in half now. The back of the ship has broken off and is crashing into the ocean. Oh it's crushing the people who leapt off to what they thought was safety! The rest of the ship is sinking into the ocean depths. It's amazing. It's massive! There's very little left to go. Oh, if we're ever going to recreate this on film it will cost so much money!

Þetta er frábært. En í ótengdum fréttum hef ég aldrei verið jafn nálægt því að kaupa bíl og núna. Meira af því seinna. Lag dagsins er 99 Problems með Jay-Z (sem yfirleitt fer í taugarnar á mér).

tack tack

--Drekafluga, feeling the heat--

Það er sinnepslykt af höndunum á mér

En það kemur ekki til af illu. Eftir því sem ég best veit er ég nefnilega að fara í bústaðarferð og ég er hættur að nenna að hafa bara tilbúna pizzu eða pylsur í svoleiðis ferðir. Áðan keypti ég úrvals kjöt, hvítlauk, sætt sinnep og gerði svo úr þessu, ásamt örlítilli BBQ sósu, rostiere kjúklingakryddi og olíu, dýrindis tilbúið grillefni. Ég keypti líka grillkartöflur en gleymdi hvítlaukssmjöri. Það gengur ekki þannig að ég dansa aftur gegnum sólargeislana út í Nóatún á eftir með Kanye West í eyrunum. Dagurinn er búinn að vera ágætur það sem af er og ég á ekki von á öðru en partýlátum það sem eftir af honum. Góða helgi.

Lag dagsins er Jesus Walks með Kanye West.

tack tack

--Drekafluga, flogið næstum ég gæti--

So...

Ég tók saumana úr fingrinum á mér í gær. Ég er enn með stöðugan doða í honum en er líka loksins farinn að fá eitthvað sem líkist eðlilegri tilfinningu fyrir framan sárið. Sem er gott. Á föstudaginn fer ég í bústaðarferð með gamla T bekknum. Og það er gott. Ég gekk frá skólanum upp á miðjan Laugarveg í góða veðrinu og á eftir er ég að fara að horfa á Gettu Betur. Líka gott. Dagskráin á Skjá einum er að verða hreint ótrúleg. Cheers og Pimp My Ride eru að fara að koma! Mjög gott. Eftir tvær vikur fer á á stand up með Eddie Izzard. Lífið er betra en maður gerir sér oft grein fyrir.

tack tack

--Drekafluga, góður--

Einhver stal kókómjólkinni minni!

Djöfull fer þetta í mig. En ég hef þó þetta til að hugga mig við:

Já, í morgun keypti ég átta miða á margumtalaða sýningu og er búinn að finna sjö þeirra eigendur. Ég á semsagt einn aukamiða ef einhver hefur áhuga. 18 ára aldurstakmark (eins og á uppistandinu sjálfu). Áður en ég get selt hann (á upprunalegu verði auðvitað) verð ég þó að heyra frá Hrafni frænda mínum en ég veit ekki hvort hann vill miðann. Þegar ég sótti þá í Skífunni áðan sagði stelpan sem var að afgreiða að þetta hefði rokið út og fáir miðar væru eftir. Og aðalsalan er ekki einu sinni hafin! Þetta er magnað.

tack tack

--Drekafluga sölumaður og dreifingaraðili--

Gadgets -- Period

Ég rakst á tímaritið T3 og uppgötvaði mér til ómældrar ánægju að þetta er blað fyrir mig. En þar sem ég er líka mikið á netinu tók ég eftir vefsíðum sem höfða til mín á þennan hátt. Þetta er blað um græjur og ýmis konar dót og vefsíðurnar eru það líka. Boysstuff er t.d. með helling af dóti sem mig langar í, Exkate er með rafknúin hjólabretti en uppáhalds síðan mín af þessum er líklega IWantOneOfThose. Hún er snilld. Þar má meðal annars finna eldrauðan panic takka til að setja á lyklaborð og Airzookuna. Hér er svo verið að selja næst dýrasta hlutinn á síðunni, kafbátaferðir til Titanic á £28,450. Ég dýrka hvernig þetta er orðað: Dive to the Titanic. Next time you find the fat end of £29,000 down the back of the sofa, don't go and blow it on hats. Consider instead descending 2.5 miles into the deep to look at an old boat. Hérna er disclaimerinn af síðunni:

All the products we sell, both on this website and in our catalogue, are rigorously tested for fun factor. Whilst they are definitely fun, they are certainly not food, and as such pretty well all of them represent a choking hazard, so please try to stick to the more usual food groups if you’re feeling peckish. Without wishing to labour the point (but manifestly doing so!) none of our toys are meant for children, unless they’re all big and grown up – the children that is. And remember, never leave a naked person unattended.

Sniiilllld. Og þannig er nú það. Jæja, tveir dagar í Izzard forsölu. Þrír dagar í almenna sölu. Ég skal ná miða.

tack tack

--Græjufluga (hljómar einhvern veginn ekki jafn vel og Drekafluga)--

Og sjá, það var fingur

Endursamsettur með gerviefni reyndar en svona var hann í gær, með vikugömul meiðsli.



Izzardaðdáendur smellið hér!

tack tack

--Drekafluga að gróa--

Hook dodging

1. World of Warcraft er kominn út. Ég er að gera mitt besta til að leiða það hjá mér því ég mundi týna mér í honum. Sorglegt. Og satt. 2. Eftir að hafa sent fyrst Broadway og svo event.is fyrirspurnir hefur mér verið tjáð að yfirlýsing um uppistand Eddie Izzard og þá væntanlega miðasöluna líka verði gefin út á morgun. Ég mun segja frekar frá þessu hér um leið og ég frétti eitthvað og vona að aðrir geri hið sama ef þeir frétta það á undan mér.

Ég hef það eftir óstaðfestum fréttum að miðasala byrji eftir helgi í Skífunni og á event.is!

tack tack

--Drekafluga með magahnút og verk í fingri--

Oh My Giddy Little Tiki God!

Ég hélt ég mundi aldrei hafa ástæðu til að kaupa DV. Ég hafði rangt fyrir mér. Það eru misgáfulegar staðreyndavillur í textanum en ef aðalefnið stenst er mér slétt sama. Ég mun gera allt sem ég get til að ná miða. Hver kemur með mér 9. mars?

tack tack

--Drekafluga með níu og hálfan fingur til Guðs--

How about...

I give you the finger... and we can just skip that phonecall thingy. I'll even sever it off for you. Nice and bloody. Blood gushing everywhere. Oh yes. Paint the room red I shall. With my mighty blade I will make limbs fly and pinkys roll... Ég gæti haldið áfram að segja eitthvað svona, pikkandi með annarri á lyklaborðið en megininntak þessarar færslu er að klukkansirka 14:30 skar ég hreint og snyrtilega í gegn um svona á að giska 1/3 af litla fingri vinstri handar og setti líka sæmilega rispu í baugfingurinn við hliðina. Þetta var gert með dúkahníf. Ég veit ekki ennþá hvernig ég fór að þessu en vissi bara ekki fyrr til en að blóð, mitt eigið blóð, flæddi eins og stórfljót yfir pappíra og grá karton. Svona er að vera of einbeittur að verkefni, maður verður annars hugar. Alda bestasta brunaði með mig upp á Slysó og þar biðum við svo í klukkutíma og þrjú korter undir plakati sem á stóð: "Lengdur biðími. Við erum fáliðuð, vinsamlegast sýnið biðlund." Takk Sjálfstæðisflokkur. Frábært heilbrigðiskerfi. Fínar skattalækkannir. Ef fingurinn hefur skaddast varanlega mun ég kæfa ykkur öll í svefni. Ég get ímyndað mér að einhver hafi kvalist að óþörfu við að bíða svona. Ég hef það ekki sem verst en allan þann tíma sem ég sat þarna var gömul kona með augun full af sorg og aðra höndina í fatla. Hún sat þarna enn þegar ég fór út.

tack tack

--níu fingra Drekafluga--

Format

Diskunum mínum er nú skipt í fjögur partition, Green, Blue, Topaz og Base. Ég er að skrifa þetta í nýuppsettu Win XP og ætla að fara almennilega með það núna. Fyrir stuttu keypti ég mér blað sem ber nafnið The PC Building Bible, gefið út af PC Gamer. Þar er margt sem náungar eins og ég höfum gaman af. Í þessu blaði var ég einmitt að lesa greinina Tweak and Optimize Windows to Perfection. Og það ætla ég að gera. En nóg af þessu. Ég vildi bara koma með eitthvað ofurraunverulegt hérna á síðuna. Eitthvað... en samt ekki neitt.

tack tack

--Drekafluga, horfandi á Örninn--

Ég hef grátið of mikið í dag. Of mikið eða ekki nóg. Mig verkjar í augun en get ekkert að því gert. Það er ár síðan afi minn var jarðaður og mamma þurfti að minna mig á það, ég var ekki nógu vakandi til að muna það sjálfur. Ég skammast mín. Ekki endilega vegna þess að ég tengdi ekkert við daginn í dag heldur vegna þess að ég skrifaði aldrei neitt sem sýndi hversu vænt mér þótti um afa minn. Engin minningargrein, ekkert. Bara nokkur orð hér á þessari síðu fyrir rúmlega ári. Ég skrifaði jú margt en það komst aldrei lengra. Ég bara gat aldrei sagt neitt sem fangaði hversu stórkostlegur hann var. Það var allt þvingað og á skjön við það sem ég var raunverulega að reyna að segja. Hérna er minning um afa minn, skrifuð fyrir ári. Ég held ég eigi aldrei eftir að hætta að sakna hans.

Maðurinn sem ég hef litið upp til og fylgt síðan ég man eftir mér ákvað að skilja við þessa veröld. Allar sögurnar og öll viskan sem bjó á bak við fallegustu og bláustu augu sem ég þekki er orðin að minningu. Ef afi minn var fyrirmynd mín, má þá ekki segja að ég sé nokkurs konar eftirmynd hans?

Stærsta hrós í lífi mínu var líkega þegar mér var sagt að ég minnti á afa minn, bæði í vexti og útliti. Ég hljóp strax til afa og sagði honum þetta og ég veit ekki hvor okkar var ánægðari. Við vorum báðir hálf klökkir. Ég vona að það sé sannleikur í þessu og að Guð gefi að ég eldist jafn vel og afi. Ég verð þá kannski stökkvandi ofan af heystabba, nokkura metra fall, niður í vagn fyrir neðan til að troða betur í hann. Ég gleymi aldrei svipnum á vini mínum þegar hann sá þetta gert fyrst af þessum gamla góðlega manni. Hann gekk ákveðnum skrefum að stiganum, vippaði sér upp þannig að honum yngri menn hefðu átt erfitt með að fylgja eftir, sveiflaði svo skeranum af áratuga þekkingu og reynslu og var búinn að fylla vagninn aftur á svipstundu, raulandi allan tímann.

Við vinnu hlífði hann yfirleitt verkfærunum en tók sjálfur á sig þá byrði sem þurfti að bera. Eitt af því sem fór hvað mest í taugarnar á honum var þegar verkfæri sem hann hafði oftar en ekki smíðað að mestu leyti sjálfur voru brotin. Þá var eins gott að standa kyrr og fylgjast með því þegar hann sýndi manni hvernig ætti að bera sig að. Stundum töldu þeir ungu sig vita betur en næstum alltaf sáu þeir að sér og sáu að það var margt til í því sem afi sagði.

Hann fékk 10 fyrir dugnað á Hvanneyri og má hver sem vill reyna að leika það eftir. En þrátt fyrir það treysti hann ekki eingöngu á sjálfan sig heldur var hann mjög nýjungagjarn og framsækinn í hugsun en svo notaði hann auðvitað sínar aðferðir með það. Þegar verið var að bakka með stóra vagna var hann ætíð til hliðar að segja til og gaf bendingar í höfuðáttunum. ”Austar, aðeins austar. ‘Ettergott!” Áður en við vissum af var öll yngri deildin búin að taka þetta upp eftir honum.

Mér finnst eins og það sé ekkert sem hægt sé að skrifa sem lýsir afa vel. Hann gat allt og vissi allt. Þegar ég kom heim úr skólanum, grátandi yfir að eiga ekki borðtennisspaða eins og hinir fór hann út í skemmu og kom stuttu síðar með heimagerðann spaða handa mér. Ég grét af gleði.

Ég á alltaf eftir að sakna hans þó hann eigi alltaf eftir að vera hjá mér. Við eigum eftir að hittast aftur og þá munum við syngja saman. Einhvern tíman.

Guðmundur Valur Viðarsson

Þessar suttu færslur

eru farnar að verða svolítið skrýtnar. En svo ég haldi nú áfram á sömu braut þá er ég ánægður með strákana. Ég átti von á að þeir mundu ströggla meira og rétt merja sigur en þeim tókst að rífa sig upp. Sáttur við þetta.

tack tack

--Drekafluga orðlausi--

Og hetjur ei meir

Ég fann til með strákunum í gær en þetta var agalegt. Að klúðra fimm vítum og missa svo sigurinn úr greipum í enda leiksins er agalegt.

tack tack

--Drekafluga ósátti--

Hetjur, þvílíkar hetjur

Þeir sem sáu leikinn í gær vita hvað ég á við. Ég er stoltur af strákunum.

tack tack

--Drekafluga boltabulla--

Gadgetfreak!

Fyrst, ég tók aðeins til í vefritaralistanum, skipti út ótengdum og óvirkum riturum. Annað, ég er orðinn forfallinn dellukall. Mig langar nú mest að kaupa Daihatsu. Upplýsingar um hann má finna hér. Hann er á 220 þúsund og ætti maður því (ef maður, ég, ætti pening til að kaupa bíl) að eiga pening afgangs til að gera eitthvað við bílinn. Eftir að hafa horft á Pimp My Ride, skoðað of mikið af bílum á Bílasölur.is og spilun í NFSU2 langar mig að taka svona snotran bíl og gera hann flottan, gera hann minn. Nánari lýsing á þessu brjálæði mínu er hérna.

tack tack

--Drekafluga the Doomed--

Meiri dugnaður

Og þó. Jú, þetta er önnur færsla en hún er nú ekki merkileg. NFSU2 hefur plantað í mér agalegri bíladellu og ég fann nýja draumabílinn (í flokki viðráðanlegra fjárhagsáætlana). Glæsilegur Ford Ka 2 á 575 spírur. Einstaklega fallegt tæki. Svo mundi maður auðvitað vilja nostra aðeins við bílinn með svona löguðu. Já. Og þar fram eftir götunum. That's all.

tack tack

--Drekafluga delludrengur--

Deyðu OgVodafone

X-ið hefur risið úr öskunni, í bjagaðri mynd þó, á X-FM 91,9 en ég sakna samt útvarpsins eins og það var í síðustu viku. Ekkert Skonrokk?! Hvaða rugl er það. X-ið er heldur ekki samt eftir breytinguna. Ég neyddist til að hlusta á FM á leiðinni í skólann sorgardaginn sem þetta gerðist og finnst ég vera skemmdur eftir. Það var því með fögnuði að ég fékk nýjan USB kapal fyrir spilarann hjá Bræðrunum Ormsson en sá gamli týndist í flutningunum. Ludacris, Outkast og Xzibit höfðu forgang í gegnum kapalinn nýja og ég dansa um allt með bros á vör. Samt vill maður hafa kost á því að skipta yfir á útvarpið. Ég vil hlusta á Freyzann minn. Ég vil Tvíhöfðaspjall á morgnana og ég vil X-Topp 20 listann á miðvikudögum og hana nú. OgVodafone, sem ég kenni um fráfall alls þessa vil ég hinsvegar ekki.

tack tack

--Drekafluga Mpio--