föstudagur, 18. janúar 2008

Á Akureyri

Stundum þá finn ég alveg svakalega hvað ég er mikið á Akureyri. Ég fór í skólann í síðustu viku sem er svosem ekki í frásögur færandi nema ég fór fram úr konu á gönguskíðum. Hún var á að giska milli fimmtugs og sextugs og leit úr fyrir að vera á leið í vinnuna. Á gönguskíðum. Þetta er ekki algeng sjón í Reykjavík. Annað með Akureyri, ef fólk fer í Brynju að fá sér ís, látið eldri konurnar afgreiða ykkur. Ég hef þrisvar keypt það sama handa Gunnþóru, ís í dollu og heita sósu í sér íláti, og aldrei borgað sama verð. Fyrst 400kr, svo 410kr og núna síðast 340kr.

Svipað og Selfyssingar gefa aldrei stefnuljós þá eru Akureyringar gjarnir á að skilja bíla eftir í lausagangi. Þeir renna upp að einhverri Samkaupsbúð, stökkva út og koma til baka að bílnum ennþá í gangi, kannski með tvo fulla innkaupapoka í fanginu. Augabrúnir margra stúlkna á þessu svæði eru líka um margt merkilegar en ég veit ekki hverjir lesa þetta hjá mér svo ég hef ekki mörg orð um það. Hugsið merkitúss. Kannski tek ég eftir einhverju í viðbót. Mér finnst þetta stórmerkilegt.

Mamma, þetta er handa þér. Auðvitað man ég eftir Nilla Hólmgeirssyni. Ég man líka að ég var að lesa bókina um hann fyrstu nóttina sem ég svaf í herberginu mínu eftir breytingarnar á stigapallinum. Ég dró dýnu inn á gólf og lét fara afar vel um mig.



tack tack

--Drekafluga--

Engin ummæli: