Tengo qué encontrar una lavanderia pronto
Stjörnuspá ljónsins á mbl.is í dag: "Til er thýskt máltaeki sem segir ad jafnvel ljónid thurfi ad verja sig fyrir flugunum. Ljónid notar taekifaerid til ad berja af sér smávaegileg en hávaer óthaegindi í dag, líklega fyrir fullt og allt." Gunnthóra er einmitt í ljónsmerkinu og thad vill líka svo til ad hún er med ömmuökkla eftir heiftarlega árás moskítóflugna í gaer. Vid vonum líka ad stjörnuspáin raetist thví ofnaemisfullur líkami hennar tholir varla meira frá pöddunum hér í Costa Rica.
Vid sitjum semsagt vid rakaskemmd lyklabord, hvort vid sína tölvuna, á afskaplega skemmtilegu netkaffi í ofurtúristabaenum Jacó (hakó). Vid erum nú aftur komin á thann tíma ad thurfa ad thvo fötin okkar, gerdum thad sídast í Salvador í Brasilíu. Thar, eins og í Fortaleza og á flugvellinum í São Paulo gistum vid á Ibis hótelum og getum nú sagt hverjum sem heyra vill ad vid maelum eindregid med theim. Starfsfólkid er ad vísu afar misjafnt en hótelin sjálf eru frábaer. Á theim er allt sem madur tharf en ekkert sem madur tharf ekki. Salvador, ad ég held thridja staersta borg i Brasilíu, er skemmtilegur stadur. Mercado Modelo í Pelourinho býdur mann velkomin og thar er haegt ad snúa á hardsvírudstu götusölumenn ef madur (hefur smá reynslu og) leggur sig fram. Vid vorum á hóteli thar fyrstu tvo dagana og svo naestu fjóra á strandarsvaedinu í borginni. Sjórinn var hlýr og sandurinn mjúkur, alveg eins og mennirnir sem budu okkur sólbekki og sólhlífar og stjönudu vid okkur. Thetta virtust vera yndaelis náungar alveg thar til their rukkudu okkur um 50 reals (heaís) fyrir tvo ávaxtakokteila en thad er í kring um 1800 kall. Thessi strönd, Piatá, var ad ödru leyti aedisleg og maeli eg med henni fyrir thá sem ferdast til Salvador.
Ég hef lítid um Recife (hesífí) ad segja nema ad loftkaelingin í MarOlinda hótelinu gerdi okkur baedi leidinlega veik. Thad er snotur markadur vid Boa Viagem strondina en markadirnir í gamla baenum eru óhuggulegir og ekkert thar ad finna. Vid stoppudum stutt vid thar. Adal verslunarmidstod stadarins, Shopping Recife er risastór og inniheldur búdir eins og Exótica skóbúdina og Emanuelle fatabúd, allt skemmtilega erótískt, en thar má reykja og fannst mér thad vera thó nokkur löstur á annars ágaetis kjarna. Veitingastadurinn Applebee’s, sem mátti finna í einum af fjórum matarhornum thessa risastadar vard líka vinur okkar. Veikindin ollu thví ad Recife vard hálfgert flopp en madur gat samt brosad ad hlutum eins og skiltinu sem sagdi á tveimur tungumálum: "Ef thú syndir hér eru ekki slaemar líkur á thví ad hákarlar narti í thig." Vid bidum svo í 8 tíma á flugvellinum eftir fluginu okkar til Fortaleza en gódan klukkutíma thar af dormandi í haegindastólum.
Fortaleza vann hug minn og hjarta á fyrsta degi. Fyrri hluti hans fór reyndar í sjúkrahúsheimsókn til ad ná úr mér veikindumum en Gunnthóru leid ordid betur. Um kvöldid tókukm vid thví rólega og horfdum til daemis á brasilíska Idolid. Svo virdist sem ekki thurfi sönghaefileika til ad syngja brasilísk lög og er thessi thjód líklega sú laglausasta sem ég hef heyrt í. Taktviss úr hófi fram en med öllu laglaus. Til ad meika thad í Brasilíu tharftu bara ad líta vel út. Adra eins útlitsdýrkun og ég vard vitni ad tharna hef ég aldrei komist í taeri vid. Vid thad eitt ad fletta í gegn um stödvarnar á sjónvarpinu fann madur allavega thrjá thaetti thar sem einhver lagleysingi var ad syngja umkringdur fáklaeddum dansandi sílíkongellum sem voru í fullkomnum takt og ad minnsta kosti einn thátt thar sem fólk keppti í fegurd fyrir peninga.
Skemmtilegasti eiginleiki Fortaleza var annars vegar markadirnir og hins vegar strandirnar. Uppáhalds markadur okkar var vid strondina, á ad giska taepa tvo kílómetra frá hótelinu. Götusölumenn settu thar upp bása á hverjum degi rétt fyrir kaffi og tóku thá nidur um tíuleydid ad kvöldi. Stadsetning hvers og eins breyttist yfirleitt en ég tók samt eftir munstri. Teppasölumenn eru t.d. aldrei á fjölförnustu stodunum heldur alltaf einhvers stadar á bakvid. Thetta gerir thad ad verkum ad their verda framhleypnari og kalla oftar til manns en naesti sölumadur. Verst bara hvad ég hef lítinn smekk fyrir útsaumudum dúkum. Kannski eftir 50 ár. Ledurbásar eru líka alltaf, ófrávíkjanlega, á endunum. Aldrei milli annara bása. Ástaedan fyrir thessu er held ég lyktin en thad má best lýsa ledurlykt í röku lofti og sól sem táfýlu.
Praia do Futuro er svo aedisleg strönd og thó svo ad mér hafi thótt sjórinn í Salvador skemmtilegri var andrúmsloftid allt miklu léttara og thaegilegra tharna á Coco Beach klúbbnum. Thar var stjanad vid og hugsad um mann en ekki ökrad fyrir thad. Thar var líka yndisleg sundlaug. Okkur langadi mikid í staersta vatnsgard í Latínsku Ameríku en komumst ekki. Hefdum thurft einn dag í vidbót. Vid fórum svo thann 21. frá Fortaleza og flugum til São Paulo. Thar sem vid flugum med BRA flugfélaginu tók ferdin 10 tíma og var med 4 millilendingum. Í thessum flugum er frjálst saetaval og öll theirra eru óthaegileg. Daginn eftir flugum vid svo hingad til Costa Rica eftir ad vid komumst loksins frá thessu skriffinskuríki sem Brasilía er. Ég hef aldrei á aevinni kynnst ödrum eins tví- thrí- og fjórverknadi og hreinni heimsku thegar kemur ad thví sem aetti ad vera einfaldar skriflegar adgerdir. Thetta var eins og úr sögu eftir Kafka eda skriffinskuhúsinu í Ástrík og thrautunum 12. En nú er klukkkutíminn á netkaffinu útrunninn. Meira seinna.
Stjörnuspá ljónsins á mbl.is í dag: "Til er thýskt máltaeki sem segir ad jafnvel ljónid thurfi ad verja sig fyrir flugunum. Ljónid notar taekifaerid til ad berja af sér smávaegileg en hávaer óthaegindi í dag, líklega fyrir fullt og allt." Gunnthóra er einmitt í ljónsmerkinu og thad vill líka svo til ad hún er med ömmuökkla eftir heiftarlega árás moskítóflugna í gaer. Vid vonum líka ad stjörnuspáin raetist thví ofnaemisfullur líkami hennar tholir varla meira frá pöddunum hér í Costa Rica.
Vid sitjum semsagt vid rakaskemmd lyklabord, hvort vid sína tölvuna, á afskaplega skemmtilegu netkaffi í ofurtúristabaenum Jacó (hakó). Vid erum nú aftur komin á thann tíma ad thurfa ad thvo fötin okkar, gerdum thad sídast í Salvador í Brasilíu. Thar, eins og í Fortaleza og á flugvellinum í São Paulo gistum vid á Ibis hótelum og getum nú sagt hverjum sem heyra vill ad vid maelum eindregid med theim. Starfsfólkid er ad vísu afar misjafnt en hótelin sjálf eru frábaer. Á theim er allt sem madur tharf en ekkert sem madur tharf ekki. Salvador, ad ég held thridja staersta borg i Brasilíu, er skemmtilegur stadur. Mercado Modelo í Pelourinho býdur mann velkomin og thar er haegt ad snúa á hardsvírudstu götusölumenn ef madur (hefur smá reynslu og) leggur sig fram. Vid vorum á hóteli thar fyrstu tvo dagana og svo naestu fjóra á strandarsvaedinu í borginni. Sjórinn var hlýr og sandurinn mjúkur, alveg eins og mennirnir sem budu okkur sólbekki og sólhlífar og stjönudu vid okkur. Thetta virtust vera yndaelis náungar alveg thar til their rukkudu okkur um 50 reals (heaís) fyrir tvo ávaxtakokteila en thad er í kring um 1800 kall. Thessi strönd, Piatá, var ad ödru leyti aedisleg og maeli eg med henni fyrir thá sem ferdast til Salvador.
Ég hef lítid um Recife (hesífí) ad segja nema ad loftkaelingin í MarOlinda hótelinu gerdi okkur baedi leidinlega veik. Thad er snotur markadur vid Boa Viagem strondina en markadirnir í gamla baenum eru óhuggulegir og ekkert thar ad finna. Vid stoppudum stutt vid thar. Adal verslunarmidstod stadarins, Shopping Recife er risastór og inniheldur búdir eins og Exótica skóbúdina og Emanuelle fatabúd, allt skemmtilega erótískt, en thar má reykja og fannst mér thad vera thó nokkur löstur á annars ágaetis kjarna. Veitingastadurinn Applebee’s, sem mátti finna í einum af fjórum matarhornum thessa risastadar vard líka vinur okkar. Veikindin ollu thví ad Recife vard hálfgert flopp en madur gat samt brosad ad hlutum eins og skiltinu sem sagdi á tveimur tungumálum: "Ef thú syndir hér eru ekki slaemar líkur á thví ad hákarlar narti í thig." Vid bidum svo í 8 tíma á flugvellinum eftir fluginu okkar til Fortaleza en gódan klukkutíma thar af dormandi í haegindastólum.
Fortaleza vann hug minn og hjarta á fyrsta degi. Fyrri hluti hans fór reyndar í sjúkrahúsheimsókn til ad ná úr mér veikindumum en Gunnthóru leid ordid betur. Um kvöldid tókukm vid thví rólega og horfdum til daemis á brasilíska Idolid. Svo virdist sem ekki thurfi sönghaefileika til ad syngja brasilísk lög og er thessi thjód líklega sú laglausasta sem ég hef heyrt í. Taktviss úr hófi fram en med öllu laglaus. Til ad meika thad í Brasilíu tharftu bara ad líta vel út. Adra eins útlitsdýrkun og ég vard vitni ad tharna hef ég aldrei komist í taeri vid. Vid thad eitt ad fletta í gegn um stödvarnar á sjónvarpinu fann madur allavega thrjá thaetti thar sem einhver lagleysingi var ad syngja umkringdur fáklaeddum dansandi sílíkongellum sem voru í fullkomnum takt og ad minnsta kosti einn thátt thar sem fólk keppti í fegurd fyrir peninga.
Skemmtilegasti eiginleiki Fortaleza var annars vegar markadirnir og hins vegar strandirnar. Uppáhalds markadur okkar var vid strondina, á ad giska taepa tvo kílómetra frá hótelinu. Götusölumenn settu thar upp bása á hverjum degi rétt fyrir kaffi og tóku thá nidur um tíuleydid ad kvöldi. Stadsetning hvers og eins breyttist yfirleitt en ég tók samt eftir munstri. Teppasölumenn eru t.d. aldrei á fjölförnustu stodunum heldur alltaf einhvers stadar á bakvid. Thetta gerir thad ad verkum ad their verda framhleypnari og kalla oftar til manns en naesti sölumadur. Verst bara hvad ég hef lítinn smekk fyrir útsaumudum dúkum. Kannski eftir 50 ár. Ledurbásar eru líka alltaf, ófrávíkjanlega, á endunum. Aldrei milli annara bása. Ástaedan fyrir thessu er held ég lyktin en thad má best lýsa ledurlykt í röku lofti og sól sem táfýlu.
Praia do Futuro er svo aedisleg strönd og thó svo ad mér hafi thótt sjórinn í Salvador skemmtilegri var andrúmsloftid allt miklu léttara og thaegilegra tharna á Coco Beach klúbbnum. Thar var stjanad vid og hugsad um mann en ekki ökrad fyrir thad. Thar var líka yndisleg sundlaug. Okkur langadi mikid í staersta vatnsgard í Latínsku Ameríku en komumst ekki. Hefdum thurft einn dag í vidbót. Vid fórum svo thann 21. frá Fortaleza og flugum til São Paulo. Thar sem vid flugum med BRA flugfélaginu tók ferdin 10 tíma og var med 4 millilendingum. Í thessum flugum er frjálst saetaval og öll theirra eru óthaegileg. Daginn eftir flugum vid svo hingad til Costa Rica eftir ad vid komumst loksins frá thessu skriffinskuríki sem Brasilía er. Ég hef aldrei á aevinni kynnst ödrum eins tví- thrí- og fjórverknadi og hreinni heimsku thegar kemur ad thví sem aetti ad vera einfaldar skriflegar adgerdir. Thetta var eins og úr sögu eftir Kafka eda skriffinskuhúsinu í Ástrík og thrautunum 12. En nú er klukkkutíminn á netkaffinu útrunninn. Meira seinna.
Their sem hafa svo verid ad velta fyrir sér hamingjuóskum systur minnar vid sídustu faerslu er ástaeda theirra sú ad vid Gunnthóra erum nú trúlofud. Ég fór nidur á hnéd á fallegri strönd í Brasilíu og rétti henni hring. Ég veit ekki enn hvort okkar grét meira. Vid erum algjörar vaeluskjódur. =)
tack tack
--Drekafluga og fidrildi--
tack tack
--Drekafluga og fidrildi--
Engin ummæli:
Skrifa ummæli